De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Schreyen, klagen, bidden, zugten,
Tot hem iemand hulpe bié'e,
2,[regelnummer]
Nademaal dan Heere! 't lyden
Dat my dringt aan alle zyden,
Verr' myn kragt te bòven gaat:
Zoeke Ik vol van hert-vertrouwen,
Uit den afgrond van benouwen,
Uwentroon om troost en raad.
3.[regelnummer]
Daarom laat my niet in schanden!
Dat myn hàters en vyanden,
My, in haar verméten hert,
(Tog zoo gansch in 't kwaad verzòpen)
Niet belagchen als myn hòpen
Niet by U gestàdigt werd.
4.[regelnummer]
Alle die, en enkel, plagten
Hulpe en heil van U te wagten,
Kwàmen nooit bedrògen uit.
Maar den God-vergéten boozen,
Zal nog eéns van schaamte bloozen,
Op Uw' Godlyk raadsbesluit.
5.[regelnummer]
Heere! ley my op die wégen
Regt en toe en aan gelégen,
Na de oneindelyke rust.
Onderwyz' my in Uw wetten,
Geef om daar na koers te zetten,
In myn herte kragt en lust.
6.[regelnummer]
Hoor my tog! want Gy ô Vader!
Zyt myn zégen-bron en àder,
Daar Ik myn geluk uit wagt.
Dus gedenk de gunst voor dézen,
Groot en ménigmaal bewézen:
Myner vàd'ren voor-geslagt'.
7.[regelnummer]
Myne jeugdelyke zonden,
Van my los en ongebonden,
Toomeloos van 't spoor geleid,
Grof begaan, o laatze zinken!
In den afgrond, en verdrinken,
Heer! van Uw' bermhertigheid.
| |
[pagina 81]
| |
8.[regelnummer]
Waarheid is, 't de boozen straft Gy:
Maar die haar bekeeren, schaft Gy
Middelen ter behoudeniss'.
Die hem laat van U vermànen,
Sult Gy zelf een toe-pad bànen,
Daar het léven 't eynde af is.
9.[regelnummer]
Uwe páden zyn volkòmen
Heilig, veilïg, zonder schrómen,
Mag een yder die betré'en,
't Ligt van Uw' getuigenissen
Was een troost voor die gewissen,
Die ooit om Uw waarheid lé'en.
10.[regelnummer]
Daerom, nu ik tot U keere,
Doe Uw' hoogen naam ter eere,
All' myn zonde-lasten wegh:
Die uw' goedheid schamper tergen,
En daar Ik, als onder bergen,
Teffens in bedolven legg'
10.[regelnummer]
Want waar vondmen ergens eenen,
Onder all' die 't waarlyk meenen,
Die U zonder zégen vreest?
Ja die Gy niet t'allen tyden,
Wat hy keuren moeste of myden,
Klaar en veerdig onderweest.
12.[regelnummer]
En wiens ziele in zoeten vréde,
Niet, als op haar léger-stéde
Konde rusten! 't wyl zyn zaad,
Met een vroolyk vergenoegen,
Onder 't lastig akker-ploegen,
Trotst een Koninklyken staat.
13,[regelnummer]
Wyle Gy de diepste gronden,
Die nooit waereld-wyze vonden,
Haar ontsluit, en laatze 't pit
Uwer zoetste lessen smàken:
Als vast andre doppen kràken,
Daar nog keest nog geest in zit.
14:[regelnummer]
Daarom stàren ook myn oogen
Sta'ig op U: wiens médedoogen
| |
[pagina 82]
| |
(Hope Ik) eens zoo verr' zal gaan,
En myn schàde en smerte boeten,
Ondersteunen, en myn voeten
Uit myns vyands net ontslaan.
17.[regelnummer]
Heilig Heer! Gy moet my helpen,
Of hy zal my overstelpen,
Mits Ik hier alleenig stà,
En myn rampen hooger zwellen:
Komt Gy niet ter hulpe aansnellen,
'k Weet niet hoe 'k zyn hand ontgá.
16.[regelnummer]
Heere God! agh! zie myn ly'en,
Moeite, Elende en tobberyen!
En verloss' my van de well'
(Dat 's de zonde) daarze uitspruiten,
Sie myn hàters kom ze stuiten,
Want haar voorspoed maakt haar fel.
17.[regelnummer]
'k Sie ze wassen in getalle,
Hàren haat passeerd de galle,
Veel te verre in bitterheid:
Troost dan myn bedroefde ziele:
Stutze, op dat ze niet verviele
Inden strik van haar geleid.
18,[regelnummer]
Heere! wyl Ik op U bouwe,
Geef dat ik het veld behouwe,
Gy myn eer, myn Heer, Myn God!
Waak, ey waak voor Jacobs looten!
Red alle Uwe gunst-genooten,
Uit benaauwtheid, smaad en spot.
|
|