De koninklyke harp-liederen

[p. 77]

Het XXIV. harp-lied.

Toon. Bedroefden Herder ziet.

DEn gantschen aarden-kloot
(In ons gezigt zoo groot)
Met all' watze in haar schoot

Nog mag bevatten,

Is Gods en niemands meer:
Als Die ze schiep wel eer,
En, als een magtig Heer,

Met zoo veel schatten

Begunstigt heeft, en toe bereide,
Toen Hy haar grond op 't wàter leide.
Wel! wie zal dan dat lot
Verkrygen, dat hy tot
Het huis van dézen God

Mag binnen treden?

Wie vind 'er òpen - baan
Op 's Heeren berg te gaan,
En op de plaats te staan

Der Heilighéden?

Wie zal zoo hoog een wit beschieten?
En zulk een heil ten deel genieten!
't Zal die zyn, die zyn hand,
Zyn herte en zyn verstand,
Door onverbreekbren band

Ooit rein bewaarde.

En die, wiens ziele niet
Op 't ydel wézen ziet,
Nog zig verheft op iet

Van dezér aarde,

[p. 78]

 

Die zyne tong nooit gaf tot liegen,

 

Nog swoer om iemand te bedriegen.

4,

Dien zoo opregten man,

 

Die zal (gewiss'lyk) van

 

Den Heere, Of nu of dan,

 

Met zynen zégen,

 

Eens worden overstort,

 

En nog wel ligt in 't kort,

 

Ja: zynen handel word

 

Vast met een régen,

 

Van God ten hémel afbegóten:

 

Dus hem nooit ramp zal néder stooten.

5,

Sulk eene is van 't geslagt'

 

Der gene, die met kragt

 

Na God in 's herts-gedagt,

 

Eerbiedig vràgen:

 

En 't Heilig aangezigt

 

Genàken, om daar 't ligt,

 

Tot vord'ring in haar pligt,

 

Van mée te dràgen.

 

Dat's een', van die niet hoogers wenschen,

 

Als Godes eere en 't heil der menschen.

6.

VVel nu: gy poorten maakt

 

U op! den Kòning naakt!

 

Op dat Hy binnen raakt

 

Met zyn trauwanten.

 

Gy céderen deuren gaat

 

Wyd òpen, ruimt en laat

 

Hem in, Wiens lyf-gewaad,

 

(Vol diamanten)

 

Van louteren goude blinkt, wiens wézen:

 

Van elk ontzaglyk zy geprézen.

7.

Maar zegg! wie is Dien Heer

 

En Kóning? die zoo veer

 

In luister glans en eer,

 

Blinkt bòven allen?

 

't is Onzen God: Die sterk

 

En magtig is, wiens werk,

[p. 79]

 

Seer verre bóven 't zwerk

 

Zyn lof doet brallen.

 

't Is hy die nimmer trok ten stryde,

 

Of hiel den zégen aan zyn zyde.

8,

Nog eens! onsluit u wyd

 

Gy poorten, gy die zyt

 

Van eindeloozen tyd,

 

Op dat dien Kòningh,

 

Vol eere en magt en moed,

 

In ryde met syn stoet,

 

En dus zyn intré'e doet

 

Tot uwer wòningh.

 

Wel wie is dan dien Vorst! wiens nàme

 

Dus uitgebromt word van de fàme?

9.

Nu hoor ten andermaal:

 

't Is God, wiens heersche taal,

 

Door 's Hémels opperzaal

 

Dringt, en haar geesten:

 

Die met eerbiedigheid

 

Staan; willig én bereid,

 

't Zy wat haar word gezeid,

 

Van minst ten meesten,

 

Te voeren uit als trouwe bòden,

 

Gezonden van Den God der gòden.