De koninklyke harp-liederen

Het XXI. harp-lied.

Toon. Polyphemus aan de stranden.

'K Voel my Heer! van Kònings wégen,

Regt genégen,

U te lòven, want hy schept
Groot vermaak en lust en zoetheid,

In die goedheid,

Die Gy hem bewézen hebt.
Gy hebt hem na véle smerten,

Zynes herten

Hoogste wille en wensch voldaan:
Toen 't Uw' Goddelykheid behaagde

(Als hy klaagde)

Hem niet van der hand te slaan.
Ja Gy hebt hem over-régend

En gezégend,

Groot gemaakt in schat en magt:
Aan-en-opgevoerd ten troone,

Staf en kroone.

(Veel meer als hy hadd' verwagt)
Want hy bad U maar om 't léven:

En benéven

Dat Gy 't hem vergunnen woud't,

[p. 65]

 

Zult Gy hem nog zoo veel járen,

 

Daar in spàren,

 

Tot men 't léven eeuwig houd.

5.

Uwen zégen heeft zyn eere

 

Wyd en veere

 

Doen verbreiden, zoo dat hy

 

Eindelyk, na veel tuimel-trappen

 

Langhs te stappen,

 

Kreeg den top van heerschappy.

6.

Gy hebt hem (by volle vloeden

 

Heils en spoeden)

 

Met een hémel-douw besproeid:

 

Die hem drong ten diepsten gronde

 

En ten monde

 

Wéêr met stroomen òvervloeid.

7.

En mits hy op U betrouwde,

 

Ruste en bouwde;

 

Strekt Uw' gunste hem tot een wal:

 

Daar hy voor't geweld der plàgers,

 

Dryvers, jàgers,

 

Séker agter schuilen zal.

8.

Want Gy hebt de magt in handen,

 

Uw 's vyanden

 

Trotsen moed ter neer te slaan.

 

Ydel wat zyn hàters poogen,

 

Haar vermògen

 

Kan voor't Uwe niet bestaan.

9.

Die haar dan zoo stout verheffen,

 

Zult Gy treffen,

 

En ter eindeloozer schand,

 

Met geregte gramschap vinden,

 

En verslinden,

 

Als een gloed die 't all' verbrand.

10.

Gy zult haar met stamme en takken

 

Néder hakken,

 

Ja ten wortel uit de grond:

 

Zoo dat zelfs haar nageslagte

[p. 66]

 

Uit 't gedagte

 

Ràken zal, en uit de mond.

11.

Om dat zy haar niet ontzàgen

 

Trots te wàgen,

 

Door verhaatte muytery

 

En vervloekte gruwelykhéden,

 

Die ze sméden,

 

Haar te kanten tégens Dy.

12.

Schoonz'er gansch niet mede uit wrogten,

 

Nog vermogten,

 

Egter bleek de wille aan elk:

 

Dat haar zal in de oogen druipen

 

En doen zuipen,

 

'T grond-zop van Uws toorens kelk.

13.

Want Gy zult die harde nekken,

 

U doen strekken

 

Tot een doel-wit, daar 't gemoed

 

(Lang gesart) zyn wràke-pylen,

 

Onderwylen,

 

Dronke màken zal in 't bloed.

14.

Wel dan Heer! verheff' uw' nàme

 

Door de fame

 

Uwer magt, zoo zullen wy

 

Synen lof met snàre en psalmen

 

Vròlyk galmen,

 

Tot ze aan yder kenbaar zy.