|
| |
Het XVIII harp-lied.
Toon, Myne geest voel Ik my dringen.
't EDel Hert, door 't na beschouwen
Zal hem hoog in waarden houwen
En zoo déê Jacobs herder,
Eens kwam tot ruste, en verder,
2.[regelnummer]
Want zoo haast all' zyn vyanden
En hy 't staat-roer kreeg in handen,
| |
| |
Roemde hy op God, zyn sterkte,
Zyn burgh, zyn vaste rots,
3.[regelnummer]
Hy noemde Hem zyn hoogen tooren,
Scherm en schild, en zynen hooren,
Als hy zig derwaard keerde,
Gerukt hadde uit verderf.
4,[regelnummer]
Ik lag (riep hy) weghgezonken
Vast aan kétenen geklonken
De ramp, met gruwel-golven,
In Doodzen angst en schrik.
5.[regelnummer]
Maar in die benaauwtheid, vlugte
(Mynen God) en met Ik zugte,
Hy gaf tot antwoord wéder
Als van uit 's Hemels zaal,
6.[regelnummer]
Waar op alles beefde en trilde,
De aarde dàverde, of ze wilde
De steile en trotse bergen,
Verkrompen, daar ze staan
Met spitse kruin, en tergen
7.[regelnummer]
Neuze en mond, gaf als een òven,
| |
| |
Daar de booze all' voor verstòven
Hy boog 't gespan, en raakte
Die Hy betrad't en maakte
Ten grond waar op Hy ging.
8.[regelnummer]
Cherubynen, snel van pennen,
Welke Hy vaardig wist 't mennen
De wind heeft Hem zyn vleugelen
Zelfs de aldersnelste veugelen,
9.[regelnummer]
't Donker sloeg zyn zwarte spreyen,
Bruine wolken, tusschen bey'en,
Brak door de névelen heen.
Geen damp zoo dik, zoo duister,
Die niet voor Hem verdween.
10.[regelnummer]
In den hémel déde Hy wonder,
Rolde en bolde zynen donder,
Daar op ontstond, met eenen,
Van sneeuw en hàgelsteenen,
11.[regelnummer]
Flux liet Hy zyn stàle pylen
En zeer schigtig néder ylen,
Hy schoot getakte stràlen
Van blixems, door de lugt:
Schrik die 't verstand déê dwàlen,
| |
| |
Sloeg haar voort op de vlugt.
12.[regelnummer]
Alle zéên en diepste poelen,
Hy liet haar zyn kragt gevoelen,
Maakte haar bòdems droog:
Zelfs de aarde liet haar klooven,
Door kragten van de wind,
Ter Neuze Hem uit gesnòven,
Die 't all' veld wat hy vind.
13.[regelnummer]
Zoo kwam Hy ter hulpe dàlen,
Uit benaauwtheids poelen halen,
Zoo brak Hy boey en banden
My veel te sterk van handen,
Zoo raakte Ik teffens vry.
En juist in myn zwakste tyden,
't Scheen Ik moeste in 't net.
Maar God, op wien ik leunde,
Na wien Ik t'elkens vlood,
Was't Die my ondersteunde
15.[regelnummer]
Die bragt my op ruimer wégen
Zyn genàde vloeide in zégen
T' my-waard, na zyn lust,
Reyn van 't onnoozel bloed.
16.[regelnummer]
Want Ik hield my op die pàden
Of't my bàten mogt of schàden,
Verre af, dat Ik goddloozlyk
| |
| |
En làten stout en boozlyk,
17.[regelnummer]
Neen: maar all' zyn regten, zéden,
Tot sieraad rondom myn léden:
'K hadd' ze altyd gereed.
Ik wierd getrouw bevonden
Voor aan-val van de zonden
18.[regelnummer]
Dus gaf my Dien goeden Heere,
Dat Ik tot zyn dienst en eere
Gezind myn vlytig poogen,
19.[regelnummer]
Want Hy laat den deugd-gezinden
Hem zoo gunst-en-hulp-reed vinden,
Den vròmen zult Gy strekken
Maar styve en harde nekken,
Wéêrstaat en beukt Gy plat.
20.[regelnummer]
Gy waakt voor de néêrgebogen'
Maar de groote in eygen oogen,
Slaat Gyn néêr in 't zand.
Myn eer-lamp, ondertussen,
Steekt Gy nu wéêr eens aan,
Om niet we'er uit te blussen,
21[regelnummer]
Dus hersteld, loope Ik en renne Ik
| |
| |
Ja op zulk een helper ben Ik
Ik weet geen wal, geen gragten,
Of muur zoo wyd, zoo hoog,
Daar Ik door Godes kragten,
22.[regelnummer]
Want zyn woord is 't pad ten léven
Klaar, voor elk die 't houd,
Als met gouden inkt beschréven,
Hy is die Hem vertrouwen,
Een rots om op te bouwen,
23.[regelnummer]
Hy gaf my kragt in de pézen
En heeft my den wegh gewézen,
Hy schonk my herte-voeten,
Myn vyand konde ontmoeten,
24.[regelnummer]
Hy goot kragt in arm en handen,
Maar Heer! myn eenig stutzel
En zonder dat beschutzel,
25,[regelnummer]
Gy hebt Heer! my nu verhéven
Mynen stap ruim-baan gégéven
Met vlugge en vaste schenkelen;
Op dat nog voet nog enkelen
| |
| |
26.[regelnummer]
'K Nam myn hàters voor te jàgen
Dat Ik wéderkeerde, làgen
Dat nooit haar, 't luk zal konnen
27.[regelnummer]
Kragt gaaft Gy (dat moet ik tuigen)
En Gy deedze voor my buigen,
All' die my wéder streefden.
Een schrik heeft haar gevat:
Zoo dat ze trilden, beefden,
Op 't ruisschen van een blad.
28.[regelnummer]
Toen Ik 't all sloeg en vergruisde,
Week een yder en verhuisde,
Nu hebt Gy 't regt gewézen.
All' 't pleiten is ten end',
En Ik ten hoofd' gerézen,
29.[regelnummer]
Met de faam blies uit de wolken
En van 't vreugd-gejuig der volken
Zy voor my né'ergevallen,
(Schoon eenige onder allen,
Geveinst en tot haar leed)
30.[regelnummer]
Maar uit vrees voor wraak, gedwongen
Die 't vuur heeft geblust.
Hy is myns leeds en wréker,
(Des ben ik vast en zéker)
| |
| |
31.[regelnummer]
Hy, die 't regt mat na zyn kragten,
En Ik, tégen zyn verwagten
Ik zal, Myn God (derhalven)
Stà'ig lóven, die my heeft,
Tot Kòning willen zalven,
En 't ryk in handen geeft.
|
|
Auteursrechtvrij