Het XII harp-lied.
Toon, Den Mensch wiens hert gelyk een vrugtbaar &c.
1.[regelnummer]
AGh help! myn God! want goedertierentgheid
En trouwe is dood, bedrog en onbescheid
Leeft en heeft, door 't gansche land,
De eerste plaatze en de óverhand.
Ziet alleen op aardschen zégen:
't Zy van waar, of door wat wégen,
2.[regelnummer]
Als waarheid haar daar middelen toe beschaard,
Dan pryztmen die, dan isze lief en waard:
Maar is daar toe heel geen kans,
Als door waarheids gulden glans
Kwaad verbergen, goed aenwyzen,
Dat 's een kunst die elk zal pryzen.
3.[regelnummer]
En als men nog door zulke grépen niet
In schràpen kan, en zoo geen wit beschiet,
Maakt men weinig onderscheid
Of men liegt of waarheid zeid.
Onzen goud-klomp maar vergrooten,
Niemand zal zig daar aan stooten.
4.[regelnummer]
Nog meer verval! geveynsde néderigheid,
Een dïenstbre mond, dog 't hert gansch onbereid,
| |
Vriend voor 't oog, daar 't vals gemoed,
Gallig, bitter als het roet,
Om eens onder 't vleyen, strélen,
Zyn vervloekte roll' te spélen.
5,[regelnummer]
Waar loopt dat heen! en God, die waarheid mind,
Wat zal Hy doen, met dien Hy zoo bevind?
Zal Hy niet die gifze tong,
Die zoo buiten pàlen sprong,
En die schalke leugen-lippen,
Zal hy die niet kort beknippen?
6.[regelnummer]
Gewisselyk Ja: want die verwaand en trots,
In spyt van 't regte en streng gerigte Gods,
Vraagt wie is'er névens my
Die myn tong ten meester zy?
Of aan band zou konnen leggen,
Om na will' niet all' te zeggen?
7.[regelnummer]
Die zal (en kort) Hem vinden tot party.
Hem, die 't geweld, verwoesting, tyranny,
Daar zyn volk door word verbluft,
Lyden moet en zit versuft,
Kerker, stok en boey en kéten
Daar 't zoo lang in heeft gezéten.
8.[regelnummer]
Des ruste Ik op zyn gunst-ryk woord en stem:
Op 't woord dat klaar, en eeuwiglyk van klem,
Reinder is als 't éêl metaal,
Nu doorgloeyd wel zévenmaal,
Zal, zyn hert-geliefde vróme,
| |
Auteursrechtvrij