Jeugd-verzen

[p. 53]

XXVI
Zomernacht-wind

Zomernachtwind suist geheimvol

door het schuiflend, fluistrend duinhelm.

Als in vreedzame berusting

gromt de doffe stem der branding.

en de maan - de peinzens-bleeke,

zend haar licht in zilvren neevlen

door de zoele vochte dampkring -

zwijgend liggen veld en duinen. -

't Gissend oog ziet wondre vormen

in het nachtomsluierd landschap.

Flonkrend als een blauwe dolkspits

glanst het dak van de oude toren.

Zacht, den ademtocht bedwingend,

ga ik tusschen wilgen-struiken

die hun loover, als verzilverd,

roerloos in het maanlicht heffen.

Als in stille lust verzonken

staren bloemen, staren struiken

opwaarts naar de kalme maanschijf

die daar vriendlijk, ernstig voortglijdt

Krekels sjirpen, sjirpen rustloos

in het gras der kerkhofwallen.

Nachtelijke geuren drinkend

zwelt mijn borst in zoete weelde.

[p. 54]

 

Zie! een lucht-steen onder 't vallen

 

schrijft zijn vlammend raadsel-teeken

 

Op het diepe zwart des hemels.

 

Langsaam zie 'k zijn baan verbleeken.

 

 

 

Millioenen hemel-oogen

 

tintelen de mijne tegen

 

millioenen vuur'ge vonken,

 

elke vuur'ge vonk een zonne...

 

 

 

Pijnlijk boren in mijn ziele

 

hunner blikken gouden pijlen

 

Vluchtig wijkt mijn stille weelde

 

voor een eindelooze weemoed.