Jeugd-verzen

[p. 34]

XIX
Zonne-bloem

Ik ken een plant, niet fraai van loof

niet schoon, niet rank gesteeld.

Haar vorm is lomp, haar bloem is grof,
geen dichter zingt er ooit zijn lof¹⁾

of nam haar tot zijn beeld.

Toch heeft zij iets wat mij behaagt.

Zij keert zich naar het licht,

van af het eerste morgen-uur
wendt zij naar 't vroolijk zonnevuur

haar groot en geel gezicht.

Ik wilde dat ik als die bloem

naar 't licht mij wenden kon.

Zij draagt de kleur der vroolijkheid
en richt haar kelk ten allen tijd

naar 't helder licht der zon.

1) Zoo was het in 1875