Jeugd-verzen

[p. 33]

XVIII
Zee-vuur

Nauw is de vale schemering geweken
voor 't zware zwart der zoele stille nacht.
Het zeevlak rimpelt flauw en fluistert zacht
waar ruischend zich de moede baren breken.

Doch zie! - wat blauwend licht blinkt onverwacht
op gindsche golf - en vlamt - en is verstreken,
den voet ontsprankeld vuur en vonken leken
uit schuim en zand - en 't zee-nat, gloed-bevracht.

Tot ver en verder steeds men 't wonder ziet,
een lichtkroon zweeft op elk der breede baren,
tot waar de kim in duisternis ontvliedt.

O myriaden! matelooze scharen!
hoe zinkt thans grootte en kleinheid in het niet,
waar 't kleinste zich zóó groot komt openbaren.

1885.