Jeugd-verzen

[p. 30]

XVI
Zonnige Morgen

't Warme morgengloren kust

De aarde, nauw gewekt.

Op haar schoot, in lentelust

Lig ik neergestrekt.

'k Baad mij in den stroom van licht

Als in Lethe's vloed,

Voor die zonneweelde zwicht

De onrust van 't gemoed.

Tusschen wuivend, wieglend gras

't Zonlicht wiss'lend speelt,

Vonken strooiend op den plas

Dien de luwte streelt.

Kleine vliegjes gonzen vlug

In een zwaai voorbij,

't Glanzend goudbrons van den rug

Koestrend in de Mei.

Welk een weeldrig wonderland

Toont zich aan mijn oog,

Reuzig worden kluitjes zand

Halmen hemelhoog.

Sierlijk moswoud overal

Donkre schaduw spreidt

Dolend door het groene dal

Zich mijn blik vermeit.

[p. 31]

 

Haastig door 't onmeet'lijk woud

 

Holt een kleine mier,

 

Steenen, stronken, niets weerhoudt

 

't rustloos strevend dier.

 

 

 

Daar bezielt hem in zijn vaart

 

Drang tot hooger vlucht,

 

Stijgen wil hij boven de aard

 

In de blauwe lucht!

 

 

 

Snel omhoog! 't bestaan is kort,

 

Zie! reeds nijgt de spriet

 

Door zijn wicht - te ver - hij stort!

 

't Zwoegen was om niet.

 

 

 

Gij misgunt mij, nietig ding!

 

't Zalig oogenblik,

 

Waartoe die herinnering

 

Aan mijn eigen ik?

14 April 1883.