Jeugd-verzen

[p. 27]

XV
Het Bal

Stroomen lichts uit rijke zalen,

spiegels, luchters, bloemenpracht,

Equipages fier en sierlijk

raatlen op de donkre gracht.

Schimmels met beschuimde bekken

knabblen op het zilvren bit,

trotsch, als wisten ze wat grootheid

op die donzen kussens zit.

Witgekouste galarekels

stuiven haastig op de straat,

diep als voor den Mammon zelve

buigend voor den potentaat.

Wijde deuren vliegen open,

door de zalen galmt een naam

Alle gasten scholen fluistrend

met eerbiedig wachten saam.

Deftig, statig, ontzagwekkend

schrijden de millioenen aan,

't goudmensch door zijn opgepronkte

echtgenoote voorgegaan.

't Manneke kan zelf niet pronken,

stijfgerokt en witgedast,

maakt daarom de dikke gade

peilschaal van zijn tonnen-last.

[p. 28]

 

Luik uw oogen! op die weelde

 

staart geen stervling onverlet,

 

welk vertoon van bonte kleedren

 

van juweelen en van vet.

 

 

 

Gastheer, gastvrouw, hoog verheerlijkt

 

buigen ijvrig op en neer

 

minzaam lachend, vriendlijk preevlend

 

van genoegen en van eer.

 

 

 

Trotsch en langsaam als een walvisch

 

in een dichte haring-drom,

 

zwerft de logge weelde-kapstok

 

door het bont gewemel om.

 

 

 

't Gastenheer wordt dicht en dichter

 

alom weelde, lichte kleuren,

 

Bloemen, zijde, diamanten

 

zinbedwelmend zoete geuren.

 

 

 

Alom stralend schoone oogen

 

fijne halsjes rond en slank,

 

alom ruggen, borsten, schouders,

 

armen oogverblindend blank.

 

 

 

Goed gekeken, jonge mannen!

 

wat al vormen rond en malsch,

 

zulke kansjes hebt ge alleen maar

 

in bordeelen en op bals

 

 

 

Hoor! verleidlijk, slepend, zwevend

 

ruischt der snaren zacht geluid

 

elk zwart mannetje kiest ijlings

 

zich het bonte wijfjen uit.

 

 

[p. 29]

 

De arm omknelt het krakend keurslijf,

 

't zijden balkleed ruischt en sliert

 

zich in maatgevoel verlustgend

 

't paartje door de danszaal zwiert

 

 

 

Aan den kant, als hengelaren

 

om een waterplas geschaard,

 

zitten moeders, angstig spiedend

 

wat hun dochters wedervaart.

 

 

 

Visschers turen immer rustig

 

wachtend tot het vischje bijt,

 

doch de moeders keuv'len lustig

 

met gemaakte zorgloosheid.

 

 

 

Dochters! dochters! kent uw plichten!

 

denk waarvoor gij hier slechts zijt!

 

werk met vormen, oogen, tanden

 

schalksheid en bevalligheid!

 

 

 

Tripplend, zwaaiend, lachend, hijgend

 

draait de bonte bende rond

 

Waaiers en verwelkte rozen

 

strooiend op den gladden grond.

1884