Jeugd-verzen

[p. 23]

XIII
Stads-beeld

Droomend stil ligt de rustige stad
spiegelend effen het golflooze water
glansrijk giet over beiden de zon

't wazige licht.

Helrood blinken aan 't blauwe der lucht
huizen en daken, grauwer de toren
scherp verbreekt er den stralenden schijn

't somber gevaart.

Heimlijk fluistert de mijmrende stad
wondere sproken, oude verhalen
uit haar grillig beschaduwde diepten

zachtkens mij toe.

Altijd, overal denk ik aan U
waar ik mijn blikken peinzend wil wenden
alom volgt mij uw vriendelijk beeld,

Lieveke mijn!

Treedt niet aanstonds uw zwevende tred
zaligheid brengend zacht aan mijn zijde,
treft mij niet uwer diep-donkere oogen

teedere gloed?

Wil niet wijken, lieflijke waan!
doe mij het aanzijn schooner genieten
werp dien licht-doorwevenen sluier

over het Al.

[p. 24]

 

Hoe vol worstling de toekomst moog zijn

 

edele Liefde! - leven des levens!

 

Nu reeds hebt gij den bittersten last

 

rijk'lijk vergoed. -

1885