XLVIII.
Walden, Bussum, 17 Juni 1903.
Beste Henri, je kunt komen wanneer je wilt en hier logeeren zoolang je wilt, gewoonlijk kost het meer moeite je te houden dan weg te krijgen. Dat ik oude vrienden zou verwaarloozen voor nieuwe...... nou! ik heb nog al plezier van mijn ‘oude vrienden’ gehad!!! Had ik ze maar wat eer en wat meer ‘verwaarloosd’, had ik maar koeler en strenger met hen omgegaan. En wie noem je mijn nieuwe vrienden? Een trouwe vriend heb ik nog niet gevonden. Wel een trouwe vriendin.
Ik ben me niet bewust iets heftigs of bitters geschreven te hebben in den laatsten tijd. Wat bedoel je? Het kan wel dien indruk maken, terwijl je mij toch gelooven moet als ik zeg dat ik zonder bitterheid schreef. Heb je mijn stuk in 't Volksdagblad gelezen? Dat is een goed en wijs stuk. Beter en wijzer dan al mijn wijze en bezadigde studies. Het is niet ‘wu-wei’ een waardige toon aan te nemen als men verontwaardigd voelt. Ik ben onvergelijkelijk veel sereener en rustiger van binnen dan in die vorige jaren, toen ik veel sereener schreef, of liever toen ik het minder sereene in mij zorgvuldig verborgen hield en onderdrukte.
Nu lijkt dit achteruitgang, en het is voor mij een besef van grooter nederigheid dat ik dien schijn op me neem en blijmoedig draag. Want ik weet dat het onjuist is en ik beter ben geworden door mij minder goed voor te doen.
Maar een eenigszins scherp waarnemer moet bemerken dat ik vroolijker ben en schrijf, en dat is een teeken van wat ik hier zeg.
Dit alles zou voor veel anderen een slechte raad zijn. De meesten
Auteursrecht onbekend