Brieven aan Henri Borel

[p. 66]

XXII.

16 Mei '96

Beste Henri, vanmiddag kwam je brief van 14 April. Je brieven doen ons altijd veel plezier. Ik meen dat ik je voor het prachtige kleedje al per briefkaart bedankt heb, het staat heel mooi in onze eetkamer. Ik heb ook met veel belangstelling je brief over de toestanden in Riouw en je couranten-artikelen allen gelezen. Dat is goed, zooals je werkzaam bent, het is mooi. Je moet zulke feiten geduldig opzamelen en als je een voorraad ervan hebt, er een boek van opendoen, in de Gids, of afzonderlijk. Ik wou dat je al weer hier was, wat zou het prettig zijn. Je moet niet te ver van mij weg gaan wonen, en je moet mij goed leeren verdragen evenals ik het jou zal doen, en niet boos op mij worden, als ik je soms teleurstel (want dat schijn ik soms menschen erg te doen), wat zal het dan goed zijn elkander in de buurt te hebben. Jij mist al die ongevoeligheden en die grofheden die ik zoo vreeselijk vind, en jij hebt altijd vertrouwen in mij gehad. Dat kan ik van niet velen zeggen.

Ik houd van Prikker, maar ik vind je wel eens te hooggaand in je waardeering (van mezelf ook even goed). En daarmee doe je iemand evengoed onrecht, dus kwaad, als met geringschatting. Ik vind het in 't algemeen niet goed een persoon te vereeren, en daarom de wereld ook niet zoo onrechtvaardig die meestal pas gaat vereeren na den dood van den vereerde.

Ik sprak eens over de ‘goedvinderij’ van eigen daden tegen Gorter, en toen zag ik hem een expressie van pijn en afkeer krijgen als van iets heel akeligs. Daaruit begreep ik dat hij 't kende, beter dan ik zelf. Zijn zenuwgestel is vroeger ook lang niet altijd gezond geweest.

[p. 67]

Kwan Yin heb ik gekregen. Dank je wel. Ja zeker vind ik het sympathiek. Ik vind niet dat de laatste verzen van Henriette Holst het ware zijn. Dat is spreken op rijm, geen verzen, al is het een wijs en beminnelijk spreken.

Kloos woont op dit oogenblik in ons huis. Mijn oude slaapkamer is tot een werkkamer voor hem ingericht. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Hij is verwonderlijk opgeleefd sinds hij hier is en op dit oogenblik volkomen normaal, geheel de oude Kloos uit zijn beste dagen.

De menschen die hem vroeger het minst hebben weten af te houden van zijn ongeluk hebben het mij nu niet makkelijk gemaakt. Ik geloof dat zij het een dwaze en gevaarlijke fout van mij vinden hem bij mij te nemen. Jan Veth kwam mij gewichtig meedeelen dat hij deze zaak heel anders inzag, dat er niets geen goeds van komen kon, en of ik hem vooral uit zijn buurt wou houden. Hij scheen bang te zijn. Ik denk, als Kloos ooit weer instort (wat natuurlijk heel wel mogelijk is) dan zullen ze zeggen dat het mijn schuld is.

Hij is vroolijk en een aangenaam huisgenoot.

Spenser ken ik niet goed genoeg, enkel in bloemlezing. Ik ken Chaucer beter, en die bewonder ik zeer. Maar ik ga nu Spencer weer lezen.

Ik heb bezoeken van menschen gehad om mijn Kwan Yin beeldjes te zien. Ik vond dat maar half aardig, want ik had je stuk nog niet gelezen en begreep er niets van. Ook zijn de beeldjes helaas door meiden en kinderen erg beschadigd. Het is zoo moeielijk in dit huis, waar de jongens overal aanzitten, iets heel te houden.

Ik wist niet dat je een zuster in Indië had.

Nu wensch ik je van harte sterkte en een goede gezondheid in je moeielijk en eenzaam leven. Geloof maar dat Martha en ik altijd met groote vriendschap aan je denken en ons erg verheugen op het wederzien. Groet vrouw en kind hartelijk van je vriend

F. van EEDEN.