Brieven aan Henri Borel

[p. 39]

XIII.

Bussum, 20 April 1894.

Beste Henri, ik kreeg onlangs twee brieven van je op één dag. Een daarvan uit Hongkong. Beiden deden me veel plezier en ik begrijp precies je sensaties bij het terugkomen in de beschaving. We moeten eigenlijk ieder ons klein-cultuurstaatje vormen, want de steden geven er zooveel mals en leelijks bij, dat het niet uit te houden is. Iederen Zaterdag verheug ik mij innig als ik weer wegga uit Amsterdam, hoewel ik soms om de afwisseling me er een beetje illusie van maak, dat het prettig zal zijn. Maar wat ben ik blij als ik weer tusschen boomen en gras ben. Ik kan soms verlangen naar je rotseneiland, waar ook geen wandelende Philisters en Zondagspartijtjes met gekleurde parasols voorbij komen zooals hier. Tegelijk met dezen brief gaat er een kistje naar jelui toe. Er zit niet veel in; als ik niet zoo zuinig moest zijn zou ik er graag wat mooiers in gedaan hebben, maar er is ook niet veel te bedenken, en belangrijke nieuwe boeken zijn er den laatsten tijd niet uitgekomen. Ik heb je manuscript er bij gedaan. Je zult het interessant vinden om over te lezen en er zeker wel bruikbaars in vinden. Het is alleen wat sentimenteel hier en daar, wat te veel verkleinwoordjes, je zult dat zelf nu ook niet meer op die manier gezegd willen, hoe waar het gevoel mag zijn. Ik weet, dat je daar tusschen zee en rotsen al breeder en steviger bent geworden, misschien zonder dat je het zelf gemerkt hebt.

Verder een hoed en andere kleedingstukken voor je dochter en wat Hollandsch snoep en een paar fijne sigaren.

Wij maken het hier allen goed en ik voel mij zeer tevreden en gelukkig, Meer dan in tien of vijftien jaar. Het geschimp tegen mij is nog niet uit, nu heeft Verwey ook zijn duit, een groote looden duit in 't zakje gelegd, ik heb er maar eventjes ingekeken

[p. 40]

en vond het hard en dom en heb er mij toen niet meer om bekommerd. Ik wist toch dat het zoo gebeuren zou. Van de N. Gids merk ik nu niets meer en het brengt mij ook niet meer in beroering. Ja, ik heb wel van sommige menschen te goed gedacht, maar daarover heb ik geen berouw. Meer berouw heb ik over de geringschatting, het gevolg van onze exclusieve hooghartigheid, waarmee ik andere beoordeeld heb.

Aan mijn vrienden Gorter en Thym heb ik veel, de eerste zie ik dagelijks, met de ander heb ik soms heerlijke conversatie-avonden. Het is een man met groot en ruim begrip, die al het heerschzuchtige en ijdele mist dat de onderlinge omgang van kunstenaars soms zoo moeilijk maakt.

Van tijd tot tijd komt Textor hier en doet ons veel plezier met zijn spel. Ik houd van hem en Martha ook, hij is zoo bescheiden en makkelijk en hij meent het zoo ernstig met zijn muziek. Ook houden wij veel van zijn spel, vooral omdat het zoo sober is en puur en alleen om de muziek.

Het is hier een wondermooi voorjaar, zooals we nooit gehad hebben. Alles ziet groen zooals anders pas in Mei, de seringen bloeien, de vruchtboomen sneeuwen hun bloesems al neer. Het regent ook veel, zoodat het gras frisch staat en alles hard groeit. Ik heb groot plezier in het aandachtig volgen van al dat gegroei, om me heen.

Ik ben weer met de studie van de antieken begonnen en bezig mijn zeer roestige oude talen op te poetsen. Elken avond lees ik Lucretius en Marcus Aurelius. De laatste vooral (hij schreef een dagboek in 't Grieksch) is uiterst merkwaardig. Heb jij bij je oude collectie ook een vertaling van de Mahábhárata? Er zijn Fransche en Duitsche vertalingen, maar de meeste incompleet. Ik zou er erg op gesteld zijn. Ik studeer ook druk astronomie en heb een mooie nacht op de sterrewacht te Utrecht doorgebracht met den heer Nijland, een jong astronoom en een knap man naar 't schijnt. Als ik je met iets plezier kan doen, wees dan zoo goed het aan te geven. Ik weet niet altijd wat je 't liefst ontvangt. Groet Stientje en Mientje hartelijk van Martha en van je vriend

F. van EEDEN.