Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen

Van de Friesche Muggen.

Stem: Lestmael op eene Somersche dagh.

De felle Winter-vlagen sijn al vergaen,
Nu komt de Mey-tijt soetjens aen.
De Leuwerkens daer boven
Godt, op hun wijse, loven:
De lieve Lente-bloemekens alderhandt,
De klaver-graffekens wassen in ons’ landt.

De witte-roode bloesemkens riecken soet;

De kruydekens oock, in overvloedt,
Geven verscheyde geuren,
Elck groen-appart kouleuren!
Hoe lief is ons de dageraedt!
Hoe spaed’ nu de Sonne ten avond gaet!

De langh-gewenste Somer vergeten doet,

Al wat mee te Winter lijden moet;
Soo wy een Plaag’ alleyne
Te land’ alhier gemeyne
Inde korte nachten maer waren quijt,

[p. 89]

 

De Muggen, die ons doen soo een spijt.

 

Seght ‘t my eens, vrienden! hoe, en van waer

 

Komt ons te Somer dat Tuych soo naer;

 

Maeck ick geen werck van smoocken,

 

En smoor, by na, in ‘t roocken,

 

Soo dominerense alle den nacht:

 

Vergeefs slae, en smijt ick, en hou goe wacht.

 

‘t Maeuwen, en ‘t gieren van ‘t Katte-gespuys,

 

Het ratt’ en het muysen-spel stoort het huys;

 

Noch quellen meer die trage

 

Cruypers om ‘t lijf: wat plage

 

Is dat lichtveerdige hippelende goedt,

 

Dat schuyldt inde deekens, en suyght ons’ bloedt?

 

Maer, ‘t lijckt niet eens by Muggen yet.

 

Wat doens’ ons spijt! wat al verdriet!

 

Sy doen in korte nachten

 

Ons klagen duysend’ klachten;

 

Noch nevense, nevens’, een treurige zangh;

 

Dan, maeckense, met ‘t steken, de kop soo kranck.

 

Sy streelen; sy sitten zaght op ons’ vell’;

 

Dan buytens’, als adders, grouwlijck fel.

 

‘k En weet niet, hoese mogen

 

‘t Bloedt dragen, datse soogen:

 

De vracht is thie ael swaerder als zy;

 

Is dat, noch, geen moorden? geen dievery?

 

Weerdt-ghy een af: stracks komender meer;

 

Met volle legers bestormen u weer;

 

Noch zingens’ in ‘t gelijcke

 

Een wonder vremd’ musijcke;

 

Die hun, voorwaer, werdt te dure betaelt:

 

Als elck ons’ rust, ons’ bloedt wegh-haelt.

 

Ick raed’, dan, dat soo een vinnigh gediert’

[p. 90]

 

(Dat hier, te Somer-tijt, om ons swiert)

 

Is d’Derde van Thien plagen,

 

Dies’ in Aegypten sagen.⁺

 

‘t Krielder’ soo vol van Muggen, als ‘t zandt:

 

Noyt wasser een Straffe gelijck in ‘t Landt.

 

Geen vlieg’, geen vorsch, geen Hagel, of pest,

 

(Die plaeghden d’Aegyptenaers op het lest,

 

Waren soo swaer om lijden:

 

De Tovenaers die mijden)

 

Sy riepen: Godts vinger, is hier ontrent!

 

Godt maeckt (oock, door Muggen) sijn macht bekent.

 

Slot.

 

‘k Denck’, een goe Rest, alhier over vloogh.

 

‘t Waer’, dan, wel recht, dat elck sich boogh,

 

En naem die van Godts handen,

 

Tot Straf van dese Landen.

 

Soo werd’ mee bematight onse Somer-plaisier,

 

Met ‘t quellen, en ‘t steken van dit kleyn Dier.

+ Exod. 8.