|
| |
Klagh-Liedt over het gebroken houten Schoteltjen.
O Schoteltjen, ô Schoteltjen!
Ghy waert soo moeije Schoteltjen,
Soo fraeijen houte Schoteltjen,
En licht nu in twee, O Wee! O Wee!
En seyden: dit’s een Schoteltjen:
| |
| |
Soo fraeijen houte schoteltjen,
Ghy waert soo moeije Schoteltjen,
Den verschen water-dronck,
Soo klaer als Cristalijn,
Ick seyd’, dit is een Schoteltjen,
Soo fraeij een houte Schoteltjen,
Ghy waert soo moeijen Schoteltjen,
O Schoteltjen, O Schoteltjen,
Te proncken op ‘t buffet.
O Schoteltjen, O Schoteltjen, &c.
Dat ghy noch waert by een,
Ghy kreeght by ja, en neen,
Voor eten, Spaensche pap,
Voor dranck, Calissie-sap,
Ghy waert rechts in mijn handt,
Eer dat ghy vielt in ‘t sandt.
| |
| |
En als ghy vielt in ‘t graf
Die brack u hals en been.
Ick quam noch eens van veer,
En hielp u met een speer;
Maer, al vergeefs getast,
G’ en hieuwd de speer niet vast.
Doen quam de swaren block,
En gaf den lesten schock,
En swijgh, ‘k kan niet meer.
Hebdy noch wat verstandt,
Rust sachtjes in het sandt.
Het waer u wel soo goedt,
Met eer begroef, en sacht
Leyd’ onder ‘t hout-geslacht.
| |
| |
Adieu, Adieu, O Schoteltjen, &c.
|
|
Auteursrechtvrij