Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen

Rampzalige Houwelijcken.

Stem: Als ick dencke op u, Heere.

Geen genuchten sonder suchten
Kostmen laten Honigh-raten,
Soo waer’ liefde sonder pijn,
Niemant sou gesteken sijn;
Maer het Wijntje wordt Azijntje,
Venus boefjen speelt eens troefjen;
Soo geraeckt men aen den dans,
Soo verkeert de slechte kans.

Onsen Ioncker, onsen proncker,

Die wouw trouwen, en gaen houwen,
Klaesjen dien vremden Haen,
Wouwer na, hy souder aen.
‘t Was een Vrijster als een Lijster;
Sy kost singen, sy kost springen;
Sy tradt na den nieuwen snuf,
Daer in had ons’ Klaesjen puf.

[p. 87]

 

‘t Wordt besloten en begooten.

 

Hy doet koocken, en doet smoocken:

 

Want het Jae-woort wasser uyt,

 

Daer sit Klaesje met de Bruydt.

 

Maer van trouwen komt het rouwen,

 

Sy wil schranssen, sy wil dansen,

 

Schoon de Bruyloft is gedaen;

 

Sy wil daeghlijcks spelen gaen.

 

Sy wil slapen, sy wil gapen,

 

Nu de doecken dragen broecken,

 

Dat is voor de man een kruys,

 

Sy wil altijt buyten huys.

 

Met friseren, en palleren,

 

En met gommen, en met krommen,

 

Met den spiegel aen de zy,

 

Gaet de heele weeck voorby.

 

Sietse dragen franse kragen,

 

Siet daer blijven Klaesjes schijven;

 

Sy rieckt naer al ‘t nieuw fatsoen,

 

Dit is allen dagh te doen.

 

Wouse minnen, en wat spinnen,

 

Klaes sou schrijven, en gaen wrijven;

 

Soose naeyde maer een mouw,

 

‘k Wedd’, hy noch geraken sou’.

 

Sy laet sorgen, die haer borgen;

 

Klaes moet sobben, Klaes moet tobben,

 

Zy en roert niet eens een hand’,

 

Is dat niet een luije dant?

[p. 88]

 

Seght eens Claesjen, nobel baesjen,

 

Waer het meysjen niet te eyssen,

 

Stondt u desen handel aen

 

‘k Sweer ghy soud’ het niet bestaen.

 

Domme sinnen, als die minnen

 

Sietmen wagen blinde slagen

 

Diemen langh besuren moet,

 

Dat in ‘t eerst scheen honigh soet.

 

Soetigheydt

 

Sottigheydt.