Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen

[p. 42]

Noch van desgelijcken inhoud.

Wijse, Ach my dunckt, ick sterve.

Hoort my, Wereldtsche-bloemen!
Ghy, die u hoogh beroemen
En braveren gaet
Op u Kleur, uw’ Fleur, uw’ Staet!
Ghy ydel stof, en dreck der Eerde!
Schuym van geender weerde!
Datg’u eens bekeerde,
Eer dat ‘t word te laet!

Och! dat ghy ‘s werelts liste,

Haer bedrogh eens wiste,
En voorsaeght eens recht,
Wats’ u al laegen legt!
Mocht gy toch eens te recht aenschouwen
Haer stricken, haer touwen,
Waer me’ s’u doet houwen,
Als haer Slaef, te slecht!

Ghy kust haer’ ysre banden,

Knielt met Offerhanden
Neer-geboogen, voor
Haer Autaer, en soeckt gehoor!
Ghy bid om haer seer korte lusten,
Vervult met onrusten,
Die noyt hert en susten,
Dat sy oyt bekoor’.

Segt dan, sy! werelts sinnen!

Ghy tracht my te winnen,
En soeckt, hoe ghy my
Trecken mooght in slaverny!
Adieu! voortaen, all’ mijn’ gedachten
Sullen voor u wachten;

[p. 43]

 

Sullen haere krachten

 

Maecken los, en vry.

 

Ghy hebt my valsch beloogen,

 

Deerelijck bedroogen;

 

Maer, ick kenn’ voorwaer,

 

En sie nu het groot gevaer,

 

Dat ghy my stelt aen alle sijden

 

Vol van smart en lijden,

 

Onlust, t’allen tijden:

 

‘t Hert is altijt swaer.

 

Nu, Iesus Minne-lonckjes,

 

Straelt sijns Liefde-vonckjes

 

Tot mijn Siele binn’,

 

My verweckt tot weder-minn’;

 

Ick sal, voortaen, niet meer (als Slaven)

 

Wroeten, sorgen, graven,

 

Loopen, rijden, draven,

 

Om ‘s Werelts gewin.

 

Prins! Wat baet veel gewonnen?

 

Wat baet ‘t al gewonnen,

 

Als ghy, naederhand

 

Hebt verlooren zieles pand?

 

Wilt ghy u eeuwelijck verblijden?

 

Eeuwelijck niet lijden?

 

Wilt de Werelt mijden;

 

Peyst der Hellen brandt.