Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen
(1664)–Joannes van Dyck–
AuteursrechtvrijStem: Ballet Bronckhorst.Creature!
O mensch van aerd en traenen geformeert:
| |
[pagina 44]
| |
T’aller ure
De doodt vervolght de baen, die raslijck ghy passeert.
Door Godts wet
Heeft hy sijn boogh geset;
Sijn stadig micken
Moet u doen schricken:
Met eens af knicken
Schiet hy, met blindt gesicht
Door ‘t hert, door ‘t hert,
Ia, ziel, dringht hy sijn schicht.
Kondt ghy leven
In alle vuylicheden onbedacht,
En gaen streven
Naer alle ydelheden soo by dagh, als nacht?
Nocht’ en siet,
Dat ghy loopt in ‘t verdriet.
Mach u, ô dieren!
Dan geen toom stieren!
Maer, voorts, gaet vyeren
Uw wulpsche jeughdes feest,
Met vreught, ondeught,
Tot nadeel van uw geest!
Staeckt uw loopen!
Ey! maeckt een eynd’ van sotten, boos en snood;
Trane-dropen!
Ey! wilt afwasschen al dees’ sonden veel, en groot
Sulck een vloedt
Uw ziele klaren moedt.
Want, vuyle smetten
(Soo sijn Godts wetten)
Het ingaen letten
Van ‘t Hemelsche gebouw.
| |
[pagina 45]
| |
Dus weent, dus weent,
Naer Maghdaleens berouw.
Laet ‘t quae leven!
Schreyt, en herdenckt uw jaren in bitterheydt,
Sult begeven
U te beweenen treurigh, all’ uw ydelheydt!
Wijsen raedt
Is ‘t datmen sonden laet:
Door trane-droopen
Machmen weer hoopen,
Ia, d’Hemel koopen;
Ween bevrijdt van weë;
Berouw, berouw!
Maeckt roodt soo wit als sneë.
Wilt dit achten,
Ghy, die des werelts paden dus betreedt.
Uw gedachten
Wilt toch by tijts ter deught, voor eeuwigh, hier besteen.
Eeuwigheydt!
Vergeefs wort ghy beschreydt
Van duysendt zielen,
Die in ‘t vyer krielen,
Haer selfs vernielen,
Om dat haer facit mist;
Haer tijt soo slijt,
Soo ydel is verquist.
Slot.
Prins, Princesse
Van jeught, wellust, en eer, en pracht, en macht,
Druckt dees’ lesse
In ‘t diepste van u sondig’ herte dagh en nacht.
| |
[pagina 46]
| |
Lust, en eer,
Sijn, als een bobbel teer;
‘t Lichaem is sterflijck,
Ziel onbederflijck.
Dus, peyst, hoes’ erflijck
Mag leven in de vreugdt,
In Godt, in Godt,
In Godt, die ‘t al verheugdt.
|
|