Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen
(1664)–Joannes van Dyck–
AuteursrechtvrijStem: Soo ‘t begint.O Herders! laet uw’ bockxkens, uw Schapen;
Den grooten Heer, die ‘t al heeft geschaepen,
Is voor u gebooren,
Die all’ waert verlooren,
| |
[pagina 39]
| |
In eene kribb’ geleyd, in ‘t Stal
God-mensch, door Adams val.
In doeckxkens gewonden
Sal worden gevonden.
De Moeder en Maget is een:
Sa! Sa! herderkens, op de been.
Herderkens loopt, loopt? } twee reys.
Wy loopen; wy loopen. } twee reys.
Herderkens, noch eene keer!
Morgen soo komen wy weer.
Harders.
Komt! laet ons gaen besoecken in doecken
Dat kindeken teer, des Werelts Veldheer;
Die van onse Kudden, den Wolf sal beschudden,
Die voor ons in een Kribbe leydt,
Soo heeft ons den Engel geseydt?
De harderkens songen!
De Lammerkens sprongen;
Aerd’ ende Locht waren vol vreucht,
Sy songen Gods glori en deught,
Voor de menschen peys en jeught!
Kindeken! slaept, slaept! }twee reyse
Wy wiegen! wy wiegen }twee reyse
Herderkens! noch eene keer!
Morgen soo komen wy weer.
Maer eer wy gaen al d’ander opwecken,
En, eer wy van hier na Bethlem vertrecken.
Wat sullen ‘t wy geven, dat ‘t niet sal beven,
In dese lange koude nacht?
Soo dient hem een velleken sacht.
Soo ‘t krijten sal willen,
Soo sullen ‘t wy stillen,
| |
[pagina 40]
| |
En paeijen met spelen met zangh,
En sluyten den heele nacht langh:
Sullen t’samen met soet geklanck
Zingen: na na na! } Twee reysen.
Wy fluyten! wy zingen! } Twee reysen.
Zingen, na, kindeken teer!
Sus! Sus! en krijt toch niet meer.
|
|