Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen
(1664)–Joannes van Dyck–
AuteursrechtvrijWijse; Ou este vous, chere beauté. Ofte: Te midden van het Indische Landt.Naer dat ick eerstmael heb versaeckt
U, mijnen Schepper, door de sonden;
Ick heb my selven bloot gemaeckt
Aen mijnen vyand, om te wonden.
Keert toch weer! daelt toch neer!
O schoon Licht!
Keert weer, O mijn verlangen,
Maeckt dat ‘t quaet, dat ick haet
| |
[pagina 38]
| |
Enu bicht
My noyt meer komt bevangen.
Mijn Siel is soo, als hoy, verdort;
En all’ mijn krachten sijn benomen;
Naer dat ick my hebb’ uytgestort,
Om ‘s werelts vreugden te bekomen.
Keert toch weer. rep.
Och! hoe was ick, toch soo verblint,
Dat ick derfd’ mijnen Godt versmaeden?
En dat ick heb den schijn bemint,
Om ‘t goed! dat niemandt kan versaeden?
Keert toch weer. &c.
De Sond heeft my gelijck gemaeckt
Aen eene beeste sonder reden.
Och! had ick daer toe noyt geraeckt!
Nocht’ oyt Gods Wetten overtreden!
Keert toch.
Dat ick de hell’ aen dese kant,
En, aen die kant sagh staen de Sonden;
Ick wenste my eer van dien brand,
Als van een sond’ alleen, verslonden.
Keert toch weer.
|
|