Vrolijkheid

[p. 191]

Op de vertooningen des Troeps van Keller.aant.

Posito pariter cum veste pudore.
Ovid.

Wie mocht daer toch ooit van hooren?
't Paradijs dat is herboren!
Vrouwen, waardig 't fijnst penceel,
Laten zich in 't kleed begapen,
Waar Eva mede werd geschapen,
En dit wel op een tooneel!

Wien is 't geene verheven stichting,
In deze eeuwe van verlichting,
Vrouwtjens van nabij te zien
Moedernaakt gelijk de Waarheid,
Die, gedaald uit 's hemels klaarheid,
Den menschdomme al haar schoon wil bièn?

[p. 192]

 

Dezen zijn (wie daar om kniezen)

 

De verdienstelijkste actricen

 

Voor een zinlijkgrove Stad,

 

Al en spreken zij geen woordjen,

 

Al en kost haar costuum geen oordjen:

 

Goedkoop toch is 't vijgenblad.

 

 

 

Zie de dríe Bevalligheden

 

Zonder hemd in 't daglicht treden,

 

Of, wilt gij, in 't luchterlicht.

 

Venus (of hoe ze moge heeten),

 

Heeft haren gordel zelve versmeten

 

Voor des publicums gezicht.

 

 

 

Strooit en leliën en rozen

 

Voor die schepsels, die niet blozen,

 

Als speculanten op het naakt.

 

Brilt, en rilt, o grijze bokken:

 

Ziet Susannah kemt haar lokken,

 

Die u 't koude bloed ontblaakt.

 

 

 

Ziet die Saters, 't oog in vonken

 

't Slapend maegdenchoor belonken:

 

Les Guetteurs, zoo zijn ze genoemd;

 

't Is u ook vergund te loeren

 

Op.... waar ging mij 't rijm vervoeren,

 

Vlamingen, die niets en verbloemt?

 

 

[p. 193]

 

't Wil hier als 't laatst oordeel wezen:

 

Eva zelve is naakt verrezen,

 

Met den appel in de hand.

 

Dwazen zijn 't, die durven doemen

 

Zulk een schouwspel, 't zeedloos noemen,

 

Vrij van allen schaamteband -

 

 

 

Waard oud Rome, diep gezonken,

 

Als geene eer of deugd meer blonken

 

Voor der Catoos bakermat;

 

Waard onreiner Bacchanalen,

 

Waard besmettelijker zalen

 

Eener diepverpeste stad.

 

 

 

Dondere vrij 't Journal de Mode

 

Op die Paradijs-pagode,

 

Tolhuis van 'nen vrouwenhoop,

 

Schaamteloozer opgetreden

 

Dan onzaelgen zonder zeden,

 

Die te huur zijn of te koop.

 

 

 

En waar zijt gij nu, o Franschen,

 

Met uw schoone Polkadansen,

 

Uw Mystères de Paris?

 

Geeft u voor Berlijn ten onder,

 

Bij dit ongelooflijk wonder....

 

't Kost vijf franken... Un vil prix!

 

 

[p. 194]

 

Vriend, liet God u vader wezen,

 

Zend uw zoontjen die het lezen

 

Stake van een fransch roman,

 

Naar dien stoet, vrij sterk in der waarheid

 

Voor 't systeem der openbaarheid,

 

En pluk daar de vruchten van!

 

 

 

Jonge philosophen leeren,

 

Dat, bij de uitgeschudde kleeren,

 

Niemand meer van schaamte en zweet,

 

En dat die goedkoope naaktheid

 

Zachtjens nader ter volmaaktheid

 

Van de gouden eeuwe treedt.

 

 

 

Al onze Adamieten hopen,

 

Dat men 's zomers hier zal loopen,

 

Jong en oud, als een antiek;

 

Dat allengskens zelfs heel de aarde,

 

Voor de kunst verhoogd in waarde,

 

Eerst zal heeten echt-klassiek.

 

 

 

Dit bevalt den bakkenbaarden,

 

Die geen duimkruid nog vergaarden

 

Door hun nieuwelings-penceel:

 

Zoo moet zich de Artist niet kwellen,

 

Om te raken aen modellen,

 

Cieraad van het kunstpanneel.

 

 

[p. 195]

 

Kleerenmaker, wil niet beven!

 

Spoedig aan nature hergeven,

 

Zonder schoen en zonder hoed,

 

Zoo gij voor het schoone kunt gloeien,

 

En uw baard maar vrij laat groeien,

 

Wordt gij als Artist begroet.

 

 

 

Van Berlijn komt ons dit voorbeeld,

 

Dat (en zijt ge niet bevooröordeeld)

 

U als 't beeld der onschuld sticht!

 

Dit voorspelde 't lied der snaren:

 

‘Opent de oogen, o Barbaren:

 

Uit den Noorde straalt ons 't licht!’