Vaderlandsche poëzy. Deel 3

[p. 63]

Jan Van Eyck.

Blijft gy het echte schoon waerderen,

Een Koster, een Erasmus eeren,

Van Eyck keurt ge ook een standbeeld waerd.

t. van harderwijk, Jan Van Eyck.

De Kunst bestond alreeds die elke kunst bewaert,

En 't licht ontstak, waer zich de nacht der eeuwen schaerde;

Een engel voor 't heelal, een Bat, had 't stuk gebaerd,

Waerop Germaenje mct afgunstige oogen staerde.

Slechts werd de Schildermaegd niet van den tijd gespaerd,

En eens verdorde 't loof, dat hare gunstling gaêrde.

Zy steeg niet langer op, in breedgewiekte vaert;

Maer kroop in 't stof, beroofd van haer verheven waerde.

Bedrukt zag dit een Belg, en schiep haer d'eêlsten glans.

De zon, die 't werk doorspleet, bestraelt het schooner thands?

Itaelje wil vergeefs dien eerpalm ons ontrukken.

Zoo teelde Noord en Zuid het wonderbaer geheel,

Waer 't menschdom voor verbaest: de boekstave en 't penceel

Doen wie gevoelt, en ziet, voor 't blinkend Neêrland bukken.