Vaderlandsche poëzy. Deel 2

[p. 196]

De Vlaemsche Poëzy. Feestdronk.

Daar waar der kunsten outer blaakt

Van feeslyke offeranden,

Daar moet, by 't vonklen van den wijn,

Gy, Dichtkunst! niet vergeten zijn.

da costa, de hollandsche Poëzy.

Wy denken zelfs by feestvermaken

Aen de eer van 't heilig vaderland,

En voelen ook die liefde blaken,

Den blyden wijnkroes in de hand.

Parijs vertrapte 't land: wy zwegen.

De kluister brak: we zongen vry.

De kunst herleeft met Godes zegen:

Drinkt de eer van Vlaendrens Poëzy!

Op, vlaemsche barden! nu geklonken!

Brengt uwe glazen lustig rond.

Naer vaderlandsch gebruik gedronken!

Vry is de ziel weêr, en de mond.

[p. 197]

 

Elk onzer zy der tael een wreker,

 

Ten spijt van dwaze bastaerdy.

 

Voert voor de lier den purpren beker;

 

Drinkt de eer van, Vlaendrens Poëzy!

 

 

 

Dat onze kruin met wijngaerdranken,

 

Die 't lauwerblad benyde, prijk'.

 

Veel moeten wy dien nektar danken,

 

Ja, eens wellicht een Bilderdijk.

 

Goed drinken en goed dichten tevens,

 

Zie daer de prijs, waervoor ik stry':

 

Zie daer de vreugdebron des levens:

 

Drinkt de eer van Vlaendrens Poëzy!

 

 

 

En gy zoo lief, zoo zacht, zoo teeder.

 

Wier blik gevoel en deugd verraedt,

 

Gy, aen wier roozenhand de veder

 

Meer dan op 't hoofd bevallig slaet,

 

Gy hebt ons eene Moens gegeven;

 

Om u, o vrouwen, juichen wy.

 

Nog eens de glazen opgeheven:

 

Drinkt de eer van Vlaendrens Poëzy!