Vaderlandsche poëzy. Deel 2

[p. 177]

De Belgen.

Die dapperheid, die moed, dat hart van onze vaderen,
Is 't eeuwig erf der zoons; dat bloed bruischt door hunne aderen;
Die vaderlandsche drift heeft Neêrlands kroon gestut,
Waer voor de trouwe Leeuw zijn trotsche manen schudt.

de vos, de Yver.

Toen de aerd' voor Rome lag gebukt,
En slechts ons vaderland weêrstond,
Zag Cesar op den Belg verrukt,
En riep met opgetogen mond:
De Belg is de eerste in heldenmoed
Der volken, die Germaenje voedt!

Die lof klonk volgende eeuwen door,
Met onverzwakten wedergalm.
Op, Belgen! volgt der vaedren spoor:
Hun graf draegt Sions heilge palm!
De Belg blyv' de eerste in heldenmoed
Der volken, die Germaenje voedt!

[p. 178]

 

De Leeuw van Vlaendren is geen lam,

 

Dien dwinglandy ter slachtbank sleurt;

 

Den klauw verheft hy grootsch en gram,

 

Die elken dwingeland verscheurt.

 

De Belg blyv' de eerste in heldenmoed

 

Der volken, die Germaenje voedt!

 

 

 

Volheerlijk blinkt hier mede 't stael,

 

Dat 's aerdrijks moederschoot doorsnijdt.

 

Een vruchtenryke zegeprael,

 

Dien vreemde en nagebuer benijdt.

 

De Belg blyv' de eerste in overvloed

 

Der volken, die Germaenje voedt!

 

 

 

Versmeedt uw zeis tot wrekend zwaerd,

 

O Belgen, in den vryheidsnood!

 

En sterft, of blijft uw vaedren waerd!

 

Zy waren vry, zy waren groot.

 

De Belg blyv' de eerste in heldenmoed

 

Der volken, die Germaenje voedt!