Vaderlandsche poëzy. Deel 2

[p. 164]

Nassau's Schim.

De lof, der kunst gewijd, mijn broeders, bardenscharen,

Weêrgalmt in ons vereend akkoord.

Daar, waar uw toonval klinkt, zult gij dien roem bewaren,

En Neêrlands glorie blijft het deel van Zuid en Noord.

warnsinck.

Een Bard zat, op zijn harp gebogen,

By 't nederzinken van de nacht.

Een traen blonk in zijn peinzende oogen:

't Was aen u, Neêrland, dat hy dacht!

Op eenmael klaert het treurig duister;

Daer ruischt een harp der starrenzael.

Een schim, bekroond met hemelluister,

Daelt neêr, en spreekt deez' hartetael:

‘O heldenstam, o vrye Nederlanders,

Bly zag de Hemel op uw broederliefde neêr.

De orkaen scheidde uw vereende standers:

Ge zijt te groot voor haet: bemint elkander weêr.

[p. 165]

 

De Godheid wou den droom vervullen,

 

Dien ik op aerde had gedroomd.

 

'k Zie duisternis dien weêr omhullen;

 

Het broederbloed heeft fel gestroomd.

 

De kunstenaer alleen bleef broeder,

 

't Zy Zuid of Noord hem lauweriert:

 

Want Neêrland is de dierbre moeder

 

Door de eeuwigvrye borst gevierd.

 

 

 

O heldenstam, o vrye Nederlanders,

 

Bly zag de Hemel op uw broederliefde neêr.

 

De orkaen scheidde uw vereende standers:

 

Ge zijt te groot voor haet: bemint elkander weêr.

 

 

 

De krijg steek' daevrende bazuinen,

 

De vreê bespeel' de herdersfluit,

 

Gy heft uwe onverslaefbre kruinen,

 

Gy, die de onsterflijkheid vrybuit

 

O stoutgestegen adelaren,

 

Wat staetsbevel, dat grenzen stelt

 

Aen hem die tael en kunstzin paren,

 

Wen 't harte van verrukking zwelt?

 

 

 

O heldenstam, o vrye Nederlanders,

 

Bly zag de Hemel op uw broederliefde neêr.

 

De orkaen scheidde uw vereende standers:

 

Ge zijt te groot voor haet: bemint elkander weêr.

 

 

 

Vry ligge een afgrond opgespleten,

 

Tot scheiding tusschen Zuid en Noord,

[p. 166]

 

Geen vaderlander kan vergeten,

 

Dat hy tot Nederland behoort.

 

Zijn vryheidszucht moet dit getuigen!

 

Gy, Neêrlands zanger, staek uw klacht:

 

Ik ga my, biddend, nederbuigen

 

Voor d'eeuwgen stoel der Oppermacht.

 

 

 

O heldenstam, o vrye Nederlanders,

 

Bly zag de Hemel op uw broederliefde neêr.

 

De orkaen scheidde uw vereende standers.

 

Ge zijt te groot voor haet: bemint elkander weêr.’

 

 

 

Hier zweeg 's lands glorieryke Vader.

 

Nog zag men in de ontbloote borst

 

De wonde, 't werk van een verrader,

 

Een dweepend beul van Spanjes vorst.

 

Het hoofd omfloersd, klom hy ten hoogen.

 

Hem volgde de opgebeurde Bard

 

Lang na, met onverzaedbare oogen;

 

En zuchtend, sprak zijn broederhart:

 

 

 

‘O heldenstam, o vrye Nederlanders,

 

Bly zag de Hemel op uw broederliefde neêr.

 

De orkaen scheidde uw vereende standers:

 

Ge zijt te groot voor haet: bemint elkander weêr.’