Vaderlandsche poëzy. Deel 2(1840)–Prudens van Duyse– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 153] [p. 153] De Gryzaert te Waterloo. Vreeslijk uur dat wy verjaren, Uur ran nacht en doodsgevaren, Brengster van den dageraad. loots, Waterloos verjaring. De zon verrees met blyder pracht. Een belgisch gryze trad Naer 't slagveld, dat nu weelig lacht, Weleer met bloed bespat; Waer 't land de zegeprael verwierf Op 't fransche dwanggebied; Waer menig dappre streed, en stierf.... Neen, braven sterven niet! De diepontroerde Belg hervindt Het Waterloosche veld, De rustplaets van zijn eenig kind, Die sneuvelde als een held. [pagina 154] [p. 154] Hy viel, maer op het eerebed, Toen de Aedlaer't veld verliet; Hy viel, maer Neêrland was gered; En braven sterven niet! Verrukt, knielt de achthre gryze neêr, Herdenkt zijn' waerden zoon: ‘Mijn vreugd eens, nu mijn schittrende eer, Zegt hy op teedren toon, Rust, waer gy hebt getriomfeerd, Waer elk u hulde biedt, En 't veld in tempel is verkeerd: De braven sterven niet!’ Hy kust, vol dank, met weenend oog, Den overdierbren grond, En heft het grootsch gelaet omhoog, En slaet het, juichend, rond. Daer rijst de leeuw, die klauw en tand Zoo fier den vyand biedt. Zoo stond, zoo viel zijn zoon voor 't land: De braven sterven niet! Met vaderlijkbewogen ziel Verlaet de Belg het veld, Waer hem de liefste zoon ontviel In d'allerkloeksten held; En slaekt geen zucht, en stort geen klacht, Schoon hem een traen ontschiet; [pagina 155] [p. 155] ‘Rust, helden! zegt hy, sluimert zacht! De braven sterven niet! Ook gy leeft eeuwig voort, mijn kind! Om trouw, beleid en moed, Zoo lang de Belg de vryheid mint, Gekocht door zoo veel bloed. Triomf! verdrukking week en smart Van de aerd die gy verliet, En eeuwig leeft ge in 't neêrlandsch hart: De braven sterven niet!’ Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij