Vaderlandsche poëzy. Deel 2
(1840)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 141]
| |
Jooris Weppe Joostensz.aant.Geen ondaet is'er op 't bekende wereltront
Bekent, hoe gruwlijk, die de valscheit niet bestondt,
In schijn van outerdienst
j. zeeus, de Wolf in't schaepsvel.
Het volksgegil weêrgalmde in Dordrechts wallen:
‘Hy sterv', hy sterve een wreeden marteldood!’
Zal hier dan 't hoofd van eenig monster vallen,
Dien 't menschdom spuwt uit zijn verschrikten schoot?
Neen; 't is een man, met schande slechts beladen,
Met geene schuld, en 't harte kalm en vry.
O landskronijk, ik huiver van uw bladen,
Wen dweepzucht woedt in helsche razerny.
En forscher dreunt de moordkreet, opgeklommen:
‘De vyand Gods, de wederdooper, hang'!’
De beul genaekt, by 't jubelen der drommen,
En, waggelend, met bleekbestorven wang:
‘Ik zal den plicht, o burgers, niet verraden.
Neen! ik bega geen heiligschendery.’
O landkronijk, ik huiver van uw bladen,
Waer dweepzucht woedt in helsche razerny
| |
[pagina 142]
| |
‘Rampzalige, het recht doeme u als ketter,
Mijn hart getuigt, dat u de Hemel mint.
Dat heilge wrok my-zelven eer verpletter',
Dan ik u doode, oprechte menschenvrind.
'k Zag mijn gezin zich aen het brood verzaden,
Dat ge ons verschafte in aeklig leed en ly.’
O landskronijk, ik huiver van uw bladen,
Wen dweepzucht woedt in helsche razerny.
Hy zwijgt, en knielt: de ontzette rechters beven;
Het volk verstomt voor beulendeugd, en bloost.
Weêr heeft de boei den menschenvriend omgeven:
Hy hoopt en bidt; hy bidt voor gade en kroost.
Zal in zijn bloed eerlang de onchristen baden?
Werd hy gered voor wreeder moordery?
O landskronijk, ik huiver van uw bladen,
Wen dweepzucht woedt in helsche razerny.
De duisternis zonk treurig neêr op de aerde:
‘Ter cere Gods, verdrink men hem by nacht!’
Dit vonnis klonk in de ooren van d'ontaerde,
Die 't ongeroerd, ter eere Gods, volbracht.
En 't altaer pronkt met dankbre feestgewaden:
Een enkle stortte een traen van medely.
O landskronijk, ik huiver van uw bladen,
Wen dweepzucht woedt in helsche razerny.
|
|