Vaderlandsche poëzy. Deel 2

[p. 135]

Godfried in de Wieg.

Ick groet u, grooten vorst van 't landt,

Want gy het leger hebt vermandt;

Als Hercules soo heeft uw macht

't Serpent oock in de wiegh' versmacht.

p. poirters, H. Rosalia.

‘Des Hertogs zoon zy nog een machtloos wichtjen,

Het rooverszwaerd maekt nooit zijn kroone buit.

Toon Godfried ons, 't beminlijk aengezichtjen,

Dat met een traen zyne oogjens pas ontsluit!’

Die roep weêrgalmde in 't oor der dwingelanden.

Zy sidderenden: de gramme Belg is vroom.

Men hing, om 't heir in moed te doen ontbranden,

De wees in 't wiegj' aen hoogen wilgenboom.

Op Grimberghs veld klonk 't oorlogslied der dapperen:

‘O Vlaendren, sluit aen Brabands macht u aen!

Doet nevens een uw leeuwenvanen wapperen.

Elk held is voogd om 't weesjen by te staen.

Vermetelen, die 't wiegjen aen dorst randen,

Uw val genaekt: wie wel doet, kent geen schroom.’

Men hing om 't heir in moed te doen ontbranden,

De wees in 't wiegj' aen hoogen wilgenboom.

[p. 136]

 

Gelijk een baek die op de onstuime wateren

 

Aen 't dobbrend volk ten vasten gids verstrekt,

 

Zoo hing het daer, by 't wassend wapenklateren,

 

Dat ras 't geschrei van 't kind had overdekt.

 

Men knelt het stael in forscher heldenhanden,

 

En 't rookend bloed bepurpert Sennes stroom.

 

Men hing, om 't heir in moed te doen ontbranden,

 

De wees in 't wiegj' aen hoogen wilgenboom.

 

 

 

Een blanke duif kwam uit den Hemel vliegen

 

Naer 't vorstlijk kind, omkroond met zonneglans.

 

't Scheen, als een star, in 't lichtazuer te wiegen -

 

Een gloriestar, met gouden stralenkrans.

 

De gramschap klom: de zege was voorhanden,

 

En 's vyands waen vervloog, gelijk een droom.

 

Men hing, om 't heir in moed te doen ontbranden,

 

De wees in 't wiegj' aen hoogen wilgenboom.

 

 

 

Men daelt het neêr; knielt, biddend opgetogen,

 

Er rondsom heen, op zegeryken grond;

 

Ziet Godfried aen met onverzaedbare oogen:

 

‘God schutte 't kind,’ zoo stamelde aller mond

 

Men draegt het fier op dappre en vrye handen,

 

En Braband door barst los het wellekoom.

 

Om 't nageslacht in dank te doen ontbranden,

 

Hing 't wiegje lang aen d'eigen wilgenboom.