Nazomer

[p. 168]

Plak en Trommelstok.
1800-1859.

I.

't Is nu omtrent de zestig jaren,
Immers van den beginne der eeuw,
Dat, ten spijte van wijs geschreeuw,
Meester Plak, die het wist te klaren
Met den knapen, stug en stout,
Afgedankt wierd, als te-oud.

Het volksken schold hem uit, als een vlegel,
Schoon hij sloeg uit louteren nood.
Sloeg hij de kinderhandekens rood,
't Was enkel ter eere van den regel:
‘Als 't niet en gaet, dan zal 't wel gaen,
Weet men het wèl er in te slaen.’

‘Meester Plak, riep menige jongen,
Ik wensch u dankbaar de eeuwige rust.’
Plak en wierd niet vaerwel gekust,
Maer den Schoolrijke uitgedrongen,
En de balling, grijs van hair,
Stierf en zwierf ik en weet niet waer.

[p. 169]

II.

Meester Trommelstok regeerde
Achter hem tot in vijftien.
Alomme, waer 't manneken wierd gezien,
Was er rumoer: elkeen marcheerde,
Lyceumscholier en oorlogsman,
Op het rusteloos razende rataplan.

Waterloo verbrak de trommel:
Nommer éen kreeg zijn congé,
En men stak hem diep, diep in zee
Op een eiland, vol golvengerommel,
Tot men hem naer zijn oud logist
Voerde, niet dood, ofschoon in der kist.

Meester Trommelstok de derde
(Of de tweede, 'k en weet het niet juist),
Daegde. Dat trommelen, lang al verhuist,
Bracht deze weêr, als een konstjen, te berde,
Dat, zonder halte of taptoe te slaen,
't Glorievliegertjen op doet gaen.

Ook hernaeide men dezer dagen
't Doodversletene ezelsvel,
En rehabiliteerde het spel,
Den invaliede tot welbehagen,
En tot luste des helds, wien men moed rap schinkt,
Als hij jenever met poêr knap drinkt.

[p. 170]

III.

Vroeger wierd meester Plak gebannen;
Het zal met meester Trommelstok
Ook zoo gaen, hoe mij 't roere en schokk'.
Politiekers, groote mannen,
Zegt gij immer: ‘Slaet er maer op!’
Het volksken breekt u mede eens den kop.

Ik vrees, het zal nog zoo verre komen,
Dat de borgers van Belgenland,
Vol nijverheidszin, maer zonder verstand,
Niet langer van trommelkonstjens en droomen,
En dàn zijn uwe eeuwige lauwers hier dood,
Trommelstokken klein en groot.

Ach! ze en znllen er niet meer groenen
Op ons naekt geschiedenisveld,
Schoon daer vroeger op uitgebeld,
En de budjetmillioenen
Des leerzamen oorlogs zijn dan prijs
Aen het nutlooze dwangonderwijs.