Nazomer

[p. 45]

By de Trappisten.aant.

Hij was, als dichter, groot, die zulk een beeld kon scheppen, -
Die zóo den tijd, belast om eens het uer te kleppen,
Waerop ge in stof verkeert, bezield stelt voor uw blik,
Niet met een blanken baerd en zeisen voortgevlogen

(Versleten beeld van mythologen),

Maer als een Godsgezant, die eerbied wekt, en schrik.

Hij was een andre Young: om 't kunstwerk zijner handen
Diep vast te haken in de rillende ingewanden
Des wandelaers, tot zielsbespiegling voorbereid,
Liet hij zijn dichterwerk, dat godsvrucht aen zou vuren,

Aen die vergeten kloostermuren,

Die grafrust prediken, God en onsterflikheid.

Hij maekte een uerwerk, dat niet staet, maer ommegierend
En van de linker- naer de rechterzijde zwierend,
Voor naelde een somber wolkgevaert in 't midden heeft,
Daer, bij dat werk, voorzien van heimeliken slinger,

De dood, haer beendervinger

Uitstekend, 't oogenblik u toont, dat gij beleeft.

Ja, 't was een groot genie, vrij van der zinnen kluister,
Die, door zijn scheppingskracht, van uit het eeuwig duister
Des grafs, het eeuwig licht ons tegenscheemren doet,
En in dat zwijgend oord, waer hoog de graven spreken,

Ons, voor dit schokkend beeld bezweken,

't Memento mori stort in 't mijmerend gemoed.