Nazomer

[p. 26]

Roelant de Lattre.
By 't oprichten zyns standbeelds te Munchen.

O Munchen, o verheven stad,

U klopt vol vreugd mijn vlaemsche boezem tegen.

Gij zingt den kunsten lof en zegen,

Van geestdrift aengevat.

Ik juichte, als zoon van Belgenland,

Toen ik vernam, dat, naest doorluchte schimmen,

De Lattres standbeeld op zou klimmen,

Bekransd door vorstenhand.

Wat is 't den Belg eene eerekroon,

Dat zulk vernuft, in Henegauw geboren,

Thands voor Germaenjen ook zal gloren,

Als aengenomen zoon!

Aen ons zijn wieg, aen haer zijn graf!

De luister van zijn naem behoort ons beiden.

Laet Schelde en Rijn den schat niet scheiden,

Die zoo veel eer ons gaf!

Die name blinkt vol poëzy:

De Lattre staet aen 't hoofd der duitsche zangeren.

Hij wist de zielen te bezwangeren

Met keur van melody.

[p. 27]

 

Hij hief de Christnen boven 't stof,

 

Als hij begeesterd was met hooger zangen.

 

Nog met een stoflik kleed omhangen,

 

Doorvloog hij 't starrenhof.

 

 

 

‘Koom, en bespeel mij Davids luit!

 

Koom, en wees mij een Godsgezant der vrede!’

 

Zoo brak des franschen konings bede

 

Na 't Sinte-Barthel uit.

 

 

 

De scepters buigen voor u neêr,

 

'k Zie vorst en paus, o kunstnaer, u verheffen;

 

Maer dieper moest die bede u treffen,

 

Dan al des aerdrijks eer.

 

 

 

Hoe laeg De Lattres vader zonk,

 

De Schepper heeft den geest zijns zoons veredeld.

 

Zulk een blazoen wordt niet gebedeld:

 

Van boven daelt die vonk.

 

 

 

Wij, Belgen, groeten vader Rijn,

 

Dien lier en lied verrijken met hun gunsten.

 

Wij groeten hem op 't feest der kunsten,

 

Dat ons moet dierbaer zijn.

 

 

 

O Munchen, die, zoo wijd vermaerd,

 

't Walhalla stichtte, als schittrend volksherdenken,

 

God moge u groote mannen schenken,

 

Dier groote mannen waerd!