|
| |
| |
| |
De goede Herder.
Er woonde in zeker dorp van Vlaenderen (het waer
Doet niets ter zake) een oud pastoor, van zessen klaer.
Hij had de beste wijnbibliotheek, geprezen
Van elk die goeden smaek bezat, en uitgelezen
Wierd menig flessche... gij verstaet?...
- Gij kalembourgt, mijn kameraed.
- Nu ja! De man had meê (en dat 's daerbij niet kwaed),
Het beste hart, welwaerd dat hij Gods woord verkondde, -
Een evangelisch hart, dat elk een glaesjen jonde;
Oprechte herder, die de schaemlen niet vergat,
En saêm voor vriend en vijand bad.
De twist en tweedracht vloog per post ten dorpe samen,
Waer twee gazetten kwamen
Van gants verscheiden zin:
De een heette 't Vlaemsche Land, en de andre Broedermin.
Twee dorpsgeburen, lang des weerelds beste vrinden,
Eens saemvereend door stam- en tael- en godsdienstband,
Nu groote lezers van elk strijdenden courant,
Nu hatend met den gloed, waer zij eens meê beminden,
Vervloekten de een den andre uit zucht voor 't vaderland.
| |
| |
De pastoor peisde, een preêk kan nooit tot last verstrekken,
Wanneer zij 't glas ter hand geschiedt.
De flesch schaedt aen de waerheid niet:
De zedeleer is goed, doch mag geen slaep verwekken.
Hij noodigt beiden op een glaesjen ten visiet.
Geen, die bij 't oor zich trekken liet.
De een was notaris, naer de flesch nog al begeerig,
En de andre een boer, daervan, zoo 't scheen, gants niet afkeerig;
Beî flinksche mannen, korts geleên van aengezicht
Wat voller nog dan nu: van staetzorg teert men licht.
Zij komen spoedig aengetreden,
Maer niet op éenen tijd. De pastor, met een lach,
Spreekt: ‘Welkom, vrienden lief! 't is lange reeds geleden,
Hoe gaet het al?.... Zit neêr! Ik dacht aen u op heden.
Ik hebbe nektar, sints te ruimen tijd bewaerd,
Iets van 't jaer elf, zoo 'k meen; laet ons dien samen proeven!
Dat kan u zeker niet bedroeven.
Ja, samen dàt smaekt best, dàt kweekt wat wij behoeven:
Dàt kweekt de vriendschap, roos der aerd.’
Het meissen brengt twee lekkere heiligen:
De een was sint Emilion, en de andre sint Esteeph:
‘Dat 's van belang! 't Is de echte seef!
't En kan voor geenen dorst, maer voor verdriet beveiligen.
Sa, tikt eens!’ Ze aerzlen. ‘Vrienden lief, êen woord!
Er is een liberael, de beste van die soort,
Ja, de eenigste, wien zulke naem behoort:
't Is God, die zon en dauw op 't veld van vriend en vijand
Genadig zendt, en elk versterkt met zijnen bijstand.
Hij schenkt ons gul dit vocht, dat iedereen bekoort.
Dit lekker vocht mag medecijne heeten:
Vinum laetificat, de wijn verkwikt de borst,
| |
| |
Zegt Salomo, een wijze man, een knappe vorst.
Koomt aen; ik krijge lust: we zijn nu wel gezeten.
Een korte preêk, een lange flesch heeft nooit gespeten.
De glazekens nog eens gevuld!
Mijn tong is los nu van der keten:
‘Twee vendels tegen een, wat wil dit zeggen?
't Een katholiek, en 't andre liberael.
De duivel van den twist die wete maer men 't hael'.
Ook 't woord van katholiek weet ik niet uit te leggen,
Den Bijbel in der hand; 't is ergerlike tael.
De staetkunde is geen plicht voor allen,
De plicht van christenmensch is ieder opgelegd.
Het Evangeliewoord staet vast; de stelsels vallen,
En stelsels gelden vaek voor politiek en recht;
Bemint uw vaderland, bemint uw braven koning;
Draegt erbied aen 't bestuer, zoo gij 't niet minnen kont.
't Biedt u, zegt gij, een kroes vol gals, den boord met honing
Bestreken: wendt dien van uw vrijen mond;
Bewaert, als borgers, waer het past, uw borgerrechten,
Maer zonder haet, maer zonder nijd, maer zonder vechten.
Ontheiligt niet den naem van katholiek,
En hij, die staetsman is of volksgezant, strij wakker!
Maer geen partijschap, maer geen veete, maer geen kliek!
Behoud, als mensch, uw vriend; bebouw, als boer, uw akker:
Dat is de fijnste politiek.
Zoo dauwe op u de gunst des Heeren!
Zoo bloeie uw veld, uw huis, die liefde en dank u leeren,
Bij Godes milden zonnestrael.
Genoeg gepreêkt! koomt, nog een glas! 't en kan niet deeren.
Wat dunkt u van der gift van d'eengen Liberael?
Wat katholiek zou hem niet eeren?’
| |
| |
Twee flesschen droppelleeg; een derde volgt; ze is uit.
Men grimlacht, tikt en spreekt, en gaet een stapjen verder.
Dat ziet de goede herder,
Die beider handen samensluit.
En plechtig was die stond: zij zwegen, zij beminden.
‘Op morgen disschen wij te saem, als oude vrinden,
Zegt nu de boer; heer pastor, koom er bij.
Laet dikwijls u bij ons, en onze kindren, vinden,
En dat uw naem, lang na uw dood, gezegend zij!’
|
|
Auteursrechtvrij