Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen

[p. 142]

Sint Pieters uitspraek.

Sint Pieter sprak: ‘Wie klopt daer weêr?’

‘Eene arme timmerman,

Ach, laet mij komen bij ons Heer;

Ik droom zoo lang er van!’

‘Wat klopt ge zoo met hand en voet?

Geen zieltje komt er hier,

Dat niet te voren heeft geboet,

Geboet in 't Vagevier.’

‘In 't Vaegvier ben ik niet geweest,

Maer in mijn leven, vriend,

Trouwde ik zeer jong, zeer licht van geest:

Wij wonnen kind op kind.’

‘Dat is wat anders, goede man;

Dat hadt ge niet gezegd.

Welaen, gauw binnen, binnen dan:

Uw Vagevier was de echt.

*

Doe open, riep een Graef; maek spoed!’

Als 't poortje zich ontsloot,

Dacht hij als Sant zich al begroet;

't Ging zonder slag of stoot.

[p. 143]

 

Doch bij de kraeg werd hij gevat:

 

‘Ho! hola! kameraed,

 

Min haestig toch... bedaer u wat:

 

't Is zoo niet dat het gaet.

 

 

 

Zoo sprak, den sleutel in de hand,

 

De wakkere portier.

 

Eerst moet ge naer een ander land,

 

Geheeten 't Vagevier.’

 

 

 

Het antwoord klonk: ‘Mon Cher, comment?

 

Hij, dien ge binnenliet,

 

Die miserable timmerman,

 

En ging daer immers niet.’

 

 

 

Dat is wat anders, Graeflijkheid;

 

Die man had, wel beschouwd,

 

Zijn Vagevier... kortom gezeid:

 

Die man was eens getrouwd.

 

 

 

‘Dan heb ik meerder recht als hij,

 

Sprak met heldhaften blik,

 

De Graef, opdat ik zalig zij:

 

Ik trouwde tweemael, ik!

 

 

 

Deux fois, mon Cher... de heilge man

 

Schoot toe, van toorn ontblaekt:

 

Weg, meent du, dat de hemel dan

 

Voor zotten is gemaekt?’

 

 

 

Zijn Graeflijkheid liep storm, maer, zie,

 

Men greep den dwazen gast,

 

Die buiten vloog op een, twee, drie,

 

En 't poortje sloeg men vast.