|
| |
| |
| |
V.
Jakob van Artevelde te Brussel, in july 1856.
Ipse pater patriae; quid enim civilius illo?
O neen, ik dacht het niet voorzeker,
Toen fransche geest den schandebeker
Op my uitstortte, zoo vol gals,
Dat ik te Brussel d'onbezweken,
Getrouwen arm eens uit zou steken,
Ten trots van mannen walsch en valsch; -
Dat ik, oud gids der vlaemsche leeuwen,
Na 't henengolven dier vyf eeuwen,
Na meengen schok en staetsorkaen,
Voor Belgie heerlik zou herleven,
En, op een voetstuk hoogverheven,
Voor Brussel zou te glansen staen.
| |
| |
En toch, die dag van recht en zegen
Is uit den lasternacht gestegen,
Te samen met der jubelfeest
Van Leopold, die staetsgevaren
Manmoedig vyf en twintig jaren
Braveerde met germaenschen geest.
't Was weinig, dat er borgers rezen,
Opdat die Vorst vereerd mocht wezen
Als beukelaer van 't vaderland;
Ook mannen der aloude dagen
Verryzen tot 's lands welbehagen,
En 't volksgeluk tot onderpand.
Zie ginds Ambiorix weêr gloren
Naest hen, die strenge wrake eens zworen
Aen Romes fellen oorlogsgier!
Te midden dier heldhafte drommen,
Zie vrouwen zelve omhoog geklommen,
Als groote vrouwen, vry en fier!
Zie Karlomagnus, ook den onze
(Wat nydig nabuer daer om fronse),
Hem, vóór en na wien 't chaös was!...
Maer wie vermeldt die reeks van helden,
Die glorieryk aen 't graf ontsnelden,
Als 't vuer opspranklend uit der asch?
| |
| |
Ja, trotsch als Vlaming, mag ik turen
Op al myn flonkrende eergeburen
In leger- land- en kunstgebied.
Maer, hoe! - Wie zit in gindschen zetel!
Hy... keizer Karel, die vermetel
Myn vryheidswerk omverre stiet! -
De grootste vyand myner plannen
Voor 't volksgeluk; hy, die tyrannen
Den scepter in de handen stak!...
Maer 'k wil hem thands niet verder doemen:
Er valt genoeg in hem te roemen,
Opdat men van zyn grootheid sprak.
Dees minde ook niet de lieve Franschen:
Hy deed ze voor zyne oorlogs-lansen
Neêrbukken, met gebloosd gelaet.
Nu, wil hem 't land een standbeeld stellen,
't Zy zoo, indien 't, om my te kwellen,
Maer binnen 't oude Gent niet staet.
Voor my, ik kan dat offer missen.
Aen Gode de eer, die me iets liet gissen
Der toekomst van myn vaderland!
'k Voorzag den tyd met blyde blikken,
Dat Belgie, vry voor vreemde strikken,
Zou groot zyn door zyn natieband; -
| |
| |
Dat Vlaenderland, met Braband samen
Door my vereend, zou dwang beschamen,
Die heilge rechten schenden wil,
En dat het volk op eendracht steunen,
Op onafhanklikheid zou leunen,
En tarten ieder franschen gril.
Vast hope ik, met doorluchte braven,
Dat eens de leliaertsche slaven
Hier kruipen in het schandestof.
O Brussel, die my hebt gewroken,
Gy hebt myne eerestar ontstoken
Tot zoenlamp: u zy dank, en lof!
|
|
Auteursrechtvrij