Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2717]

712. Wt den Oosten schijnt ons den dageraet.

1.
Wt den Oosten schijnt ons den dageraet,
so die morgensterre vercondighen ghaet;
siet, die sonne staet claer int schynen:
die maen, dat oude schijnlicht vergaet,
daer den wilden dieren dat leven by staet;
die wolven moeten van 't licht verdwynen,
die de schaepkens willen verslynen.

[p. 2718]

 

2.

 

Der wl den nachtegael veel laghen leydt,

 

sijn tonghe is tot den lof Godts bereydt,

 

hy singht boven alle voghelen claer;

 

die nachtegael kloeck, hoort dat bescheydt,

 

als die wysen, dat schoone licht verbeydt;

 

vermaert is hy boven alle voghelen schaer,

 

onder den doornen woont hy voorwaer.

 

 

 

3.

 

Wat toeft ghy, o wachter, blaest uwen hoorn,

 

soo mach der sayer gaen saeyen sijn koorn;

 

t'is meer dan tijt dat die volcken ontwaecken,

 

spant in den esel, roept van den toorn,

 

plant die lelie, hout af den doorn,

 

treckt die lammeren al wt der leuwen kaecken;

 

hoort toe, ghy herders, wilt dit nu smaecken.

 

 

 

4.

 

Drijft aen die beesten int blacke velt,

 

mit bloemen unde bladeren seer lustich ghestelt,

 

soo moghen die koeyen melck gheven;

 

siet hoe die bie al vanden honich swelt,

 

manghelt u broot voor vleysch sonder gelt,

 

ghy rijcken, deylt u goet uit sonder sneven,

 

so moghen die armen blydelijck leven.

 

 

 

5.

 

Ghy princen des volcks, bewaerders van 't lant,

 

mit bussen unde bogen, teghen den malen viant;

 

u sweerden wet seer fijn van stalen,

 

ghy krijchsluyden, ten oorden met grooten verstant,

 

te dooden den viant die daer sticht moort unde brant;

 

stercken haer handt mit schoonder talen,

 

unde konnen 't mit tonghen al behalen.

5, 3-4. u sweerden wet ten oorden = wet uwe zwaarden tot punten. - 5, 6-7. stercken; lees si stercken. De zin is: in plaats van de overwinning te behalen met hun zwaard, willen zij die bekomen met hunne tong.

Tekst en melodie.

D[avid] J[orisz]. Een geestelijk liedt-boecxken., z.j. noch n. van den drukker, bl. 74b. Over dit lb., verschenen op het laatst der XVI^de eeuw, zie Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, bl. 165. Dit lied met den naam van Michaël Ianssen, is gedagteekend 1532. - ‘Het is misschien uit den kring van D.J. of waarschijnlijk van een der eerste Sacramentisten. Het merkwaardige van dit lied, behalve den inhoud, is de stijl. Het schijnt geschreven in een nieuwen stijl,

[p. 2719]

die nog worstelt om tot regelmaat te komen en die daardoor iets primitiefs heeft. Daardoor treedt de gedachte zelf meer naakt te voorschijn (Dr. F.C. Wieder). Zie mede De Schriftuurlijke liedekens, bl. 60, waar het lied wordt aangehaald onder de weinige liederen, waarin over de Hervorming in haar geheel wordt gehandeld; waar deze wordt voorgesteld als de aanbrekende dag. Wij geven de melodie in de oorspronkelijke notatie terug en trachten de woorden op hunne plaats onder de noten te brengen.