Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2565]

[12. Verhalen ontleend aan den Bijbel]

668. Indien oyt maeght haer droeve klachten.
(Klachten van Dina)

1.
Indien oyt maeght haer droeve klachten
vermocht te brengen aen den dach,
ick ben het die geheele nachten,
ick ben een maeght die klagen mach.

2.
Ick was een bloempje vers ontloken,
ick was een roosjen noyt gepluckt,
van vrijen was mijn noyt gesproken,
door liefde was ick noyt verrukt.

3.
Ick ginck met dochters van den lande,
ick ginck besien een vreemde stadt;
ey! siet daer bleef mijn eer te pande;
eer 't yemant wist, waer ick gevat.

4.
De jonge prins, door min ontsteken,
die quam aen mijn sijn gunste bien;
ick, onbewust in hoofsche treken,
ging met hem om het hof te sien.

[p. 2566]

 

5.

 

De maeghden, die ontrent my waren,

 

die gaf men vast een soete praet;

 

ach sy, noch in haer domme jaren,

 

en sien niet wat'er omme gaet.

 

 

 

6.

 

Ick wert in stilheyt wech genomen,

 

en ick en weet niet waer geruckt,

 

en eer ick weder mochte komen,

 

soo was mijn bloemtje, eylaes! gepluckt.

 

 

 

7.

 

Ick was bedroeft in al myn sinnen;

 

maer hy boodt mijn sijn rechterhand

 

en swoer: hij sou mijn eeuwigh minnen,

 

hy sou mijn eeuwigh zijn verpant.

 

 

 

8.

 

Dies, om mijn droefheyt af te weeren,

 

sond strack sijn vader uyt de stad,

 

en liet in echte mijn begeeren,

 

en biet ons eer en groote schat.

 

 

 

9.

 

O broeders, vol onwijse kuren,

 

die niet als bloet en wraeck en dorst,

 

gy doet de stad den doodt besueren

 

en, in de stadt, den jongen vorst.

 

 

 

10.

 

Daer leyt de vader doot geslagen,

 

daer leyt de sone nevens hem,

 

daer hoort men duysent vrouwen klagen,

 

maer boven al mijn droeve stem.

 

 

 

11.

 

Wat ginck u aen, o rouwe gasten,

 

te komen tot soo wreeden vond

 

en soo geweldich aen te tasten,

 

die my alleen vereeren kond?

 

 

 

12.

 

Ick ware nu als koninginne

 

gekroont in Sichems hooge zael,

 

ick leefde nu in echte minne;

 

maer gy verbiet het altemael.

 

 

 

13.

 

Nu moet ick al mijn leven treuren,

 

gelijck een tortel-duyfjen plach,

 

geen prins, geen man sal mijn gebeuren;

 

och, waer het nu mijn lesten dagh!

[p. 2567]

 

14.

 

O bloedig zwaert van wreede menschen,

 

waerom doeh hebje mijn gespaert?

 

Ach, nu en heb ick niet te wenschen

 

als in de doodt te zijn gepaert!

 

 

 

15.

 

Nu vrysters, wilt dees les onthouwen

 

en weest geleert door minne pijn;

 

kwa beenen ende goede vrouwen

 

en moeten niet uythuysigh sijn.

1, 3. t.: het ontbreekt. - 2, 4. t.: noyt verdruct. - 3, 1. t.: de dochters. - 4, 4. t.: om den hof te besien. - 5, 2. t.: gaf mijn. - 5, 4. t.: en sie. - 6, 2. t.: en ick weet. - 8, 3. mijn. - mij. - 13, 1. t.: mijn leven trecken. - 15, 3. t.: en goede.

Tekst.

Bybelsche history-liedekens, Dordrecht 1704, bl. 143, ‘Klaegh-liedt van Dina, dochter van den eerts-vader Jacob. Stemme: C'est un amant, ouvre la porte’, hierboven weergegeven; - 't Groot Hoorns lb. (vervolg), Amst. z.j., eerste kwartaal der XVIII^de eeuw, bl. 185, d' Ontschaking van Dina, zelfde wijsaanduiding; - Thirsis minnewit, Amst. 1752, I, bl. 126. Minnaars-lied, zelfde wijsaanduiding; - Willems, Oude Vl. liederen, Gent 1848, nr. 174, bl. 391, ‘Klaeglied’, met weglating van str. 8 en 15, en talrijke veranderingen aan den tekst; aant. van Snellaert bl. 393 en 547. - Het verhaal neemt zijn oorsprong in Genesis 34.

De Bybelsche history-liedekens bevatten, bl. 58, op hetzelfde onderwerp, nog een ander ‘schriftuerlijck liedt van Dina / de dochter des Patriarch Jacobs / hoe sy van Sichem de soon Hemor beslapen wordt / 't welck door haer gebroeders Symeon en Levi gewroken wordt. Na de stemme: By add'ren en by slangen’; aanvang: ‘Wie met den wijsen omme-gaet’. Dit lied is van K. van Mander, en komt voor in De gulden harpe, Haerlem 1627, bl. 624.

Melodie.

Gabriel Bataille, Airs de differents autheurs, mis en tablature de luth, Paris, Pierre Ballard, II (1614), bl. 11:

C'est un a-mant, ou - vrês la por - te,
Il est plein d' a-mour et de foy;
Que fai - tes vous, es - tes vous mor - te!
Non, vous ne les - tes que pour moy.