Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2525]

654. O roode mont.

1.
O roode mont,
ghi maect ghesont
in alder stont
al die ghijs gont;
o soete gront
seer hooch ghepresen,
alsijn si totter doot ghewont,
ghi moechtse saen ghenesen.

2.
O bloeme soet,
u groot ootmoet
al thelsche ghebroet
treedt onder die voet,
inder hellen gloet;
lof, vrouwe groot van seghen,
..........
bi u sijn wij ontsleghen.

3.
O reyne maecht,
die niet en draecht
dat God mishaecht,
maer onversaecht
alle quaet veriaecht,
dies sidy ghepresen;
eer mi God van sonden plaecht,
so wilt mijn hulpster wesen.

4.
O beelde reyn,
ghi sijt certeyn
een edel greyn;
Gods liefste reyn
sijt ghi alleyn,
alsoe wij lesen;
och, troost ons in dit swaer gheweyn,
dat wij van druck ghenesen.

5.
O dagheraet
daer al aen staet,
ons troost en raet;
lacy, al mijn daet
is snoode en quaet,
o bloeme wtghelesen;
mer ghi sijt des sondaers toeverlaet,
so ghi dat wel hebt bewesen.

6.
Die dit eerst sanck
seer snoode en cranck,
in duechden manck
is sinen ganck;
sijn leven lanck
moet hi aldus hier wesen;
o alder schoonste aenscijn blanck,
weest doch mijn troost in desen.

2. 1 vlg. De strophe is onvolledig. - 4, 1. O bijgev. - 4, 3. greyn, vgl. hiervoren bl. 2512. - 4, 7. t.: swar.

Tekst.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 170, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 203, aant. bl. 339, ‘op die selve wise’ als het Marialied: ‘O suver vat’, nr. 169 derzelfde verzameling. Het lied: ‘O roode mont’, zegt Dr. J.G.R. Acquoy,

[p. 2526]

Het geest. lied in de Nederl. vóór de Hervorming, bl. 51, aanm. 5, ‘is blijkbaar niet oud en verraadt zekere rederijkerskunst, maar in de betere beteekenis van het woord. Opmerking verdient, dat het alweder eene geestelijke navolging is van een wereldlijk lied (zie hiervoren I nr. 152, bl. 572: “O waerde mont”), maar eene, die in kunst het voorbeeld nog overtreft.’

Melodie.

Zie hiervoren I, nr. 152, bl. 572. De zangwijs werd ons bewaard door het gemelde nr. 169 van Een dev., enz., met aanvangsstrophe:

O suver vat,
o lelien blat,
o dierbaar scat,
ick bid u dat, (2 maal)
wilt mi mijn herte verbliden,
als ick heb druck oft liden.

Door herhaling van den vierden versregel bekomt deze strophe zevenregeligen versbouw, terwijl ‘O roode mont’, achtregeligen strophenbouw heeft. Om dit laatste lied ‘op die selve wise’ voor te dragen, moest men dus nog een ander deel van de melodie herhalen. Overigens van nog drie andere liederen: ‘O weerde mont // u suyver gront;’ - ‘O weerde mont // Maria ghi hebt doerwont’; en ‘O siele mijn // wilt u verbliden’, voorkomende in Een dev. enz., onder nrs. 171-3, bl. 203-5, voorgedragen ‘op die selve wise’, zonder te rekenen de herhaling van den vierden versregel, herhaling alleen aangeduid door de melodie, heeft het eerste zevenregeligen, het tweede negenregeligen, en het derde zesregeligen strophenbouw. Het is dus niet altijd uit te maken, hoe verschillende liederen op eene zelfde melodie gezongen werden.