Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2523]

653. Ick weet een suverlike.

1.
Ick weet een suverlike,
gheen schoonder niet en leeft,
sy woont in hemelrike,
in weelden dat sy leeft;
wie dat haer liefde heeft
en dienen haer met trouwen,
die schoonste boven alle vrouwen,
die haer dienaren niet en begheeft.

2.
Twee vriendelike oochskens draecht si
in alle haers dienaers noot,
daer mede so veriaecht si,
och, allen tegenspoet;
och edel maghet soet,
wilt doch mijnder ontfermen;
als ick sal moeten sterven,
troost mi in alder noot.

3.
Ick en conde niet vergheten
haer grote ootmoedicheyt,
ten waer niet wt te spreken
haer suyver reynicheyt,
en ick weet wel hoe si heyt,
die mijn hertken heeft bevangen;
na haer staet al mijn verlangen
tot inder eewicheyt.

4.
Wt Davids geslachte geboren,
vander eewicheyt voersien,
wt alle maechdekens vercoren,
wat lof, wat eer mocht ic haer bien;
o Maria, maget puere,
propheten van goeden leven,
die hebben van u ghescreven
so menighe schoon figuere.

5.
Och gloeyende Moyses doren,
die brant ende niet en verbrant,
schoon roose sonder doren
al in dat coren gheplant,
weest doch mijn onderstant
ende wilt doch voer mi spreken
als mi mijn herte sal breken;
u dienaer wil ick sijn.

[p. 2524]

 

6.

 

O alder schoonste druyve

 

noyt wijn soe soet men vant,

 

reyn tacken van olyven,

 

o duyve, die u ghewan,

 

die wter arcken quam,

 

prijs hebt ghi ons verworven;

 

hi is voer ons ghestorven,

 

die ons dit leven gan.

 

 

 

7.

 

Schoon bloeyende Aarons roede,

 

reyn maechdelike greyn,

 

fonteyne der minnen vloede,

 

al in des hemels pleyn

 

rust ghi altijt certeyn;

 

so wilt toch voer mi spreken

 

als mi mijn herte sal breken;

 

u dienaer wil ick sijn.

 

 

 

8.

 

Reyn balsem gaerde gepresen,

 

ghi riect als nardus soet,

 

want ghi cont ghenesen

 

des sondaers wonden groot,

 

al waren sij totter doot,

 

als hi die sonden wil laten;

 

soet boven honich raten,

 

sijt ghi des sondaers troost.

 

 

 

9.

 

O suyver lelie reyne,

 

noyt smette in u en quam,

 

een herte sach u alleyne

 

seer wilt dat tot u quam;

 

het is gheworden tam,

 

het liet sijn iaghers driven,

 

het woude bi u bliven

 

wel neghen maenden lanck.

 

 

 

10.

 

O Sara, schoonste vrouwe,

 

wiens ghelijc men noyt en vant,

 

ick bid u op rechter trouwe:

 

als ick moet int vreemde lant,

 

daer ic ben onbekant,

 

wilt doch mijn leytster wesen;

 

soe sal icx al ghenesen

 

wat mi daer coemt ter hant.

 

 

 

11.

 

O Gedeons vlies bedouwet,

 

met hemelscen dau bespreet,

 

o alder claerste vrouwe,

 

ghi verwint den viant wreet;

 

verdrijft toch alle mijn leet,

 

ende wilt se bi u bringhen

 

alle die dit liedeken singhen;

 

want God u gaerne verhoort.

5, 6. doch bijgev.; sic, Het hofken. - 6, 1. sic, Dr. J.A.N. Knuttel, Het geest. lied in de Nederlanden voor de Kerkhervorming, Rott. 1906, bl. 262; t.: Een dev. en̄ pr. b. en Hofken: duyve. De druif is symbool van Maria; ook de duif, die uit de ark van Noach kwam en er den olijftak (symbool van Christus) terugbracht. - 7, 2. greyn, vgl. hiervoren bl. 2512. - 10, 1. Het hofken: O Maria die, enz. - 11, 1. Richteren, VI, 37; Het hofken: O Maria die schoonste kersouwe.

Tekst.

Een dev. en̄ prof. boecxken, 1539, nr. 93, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 119, ‘dit is die wise van: ‘Ick had een gestadich minneken’, hierboven weergegeven; - Het hofken der geestelycker liedekens, Loven 1577, bl. 152, zelfde wijsaanduiding.

Melodie.

Een dev. en̄ pr. b., t.a.p. - Vgl. hiervoren I, nr. 103, bl. 426.