Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2486]

637. Had ick eenen getrouwen bode.

1.
Had ick eenen getrouwen bode
en die waer hoghe van prise,
ick souden seynden in mijns vaders lant;
mi en lust hier niet langher te bliven.

2.
Ick heb gheleeft so menigen dach
in also groter qualen,
ic sou so gaerne ontbonden sijn,
woude my mijn vader thuyswaert halen!

3.
Als ic de werelt wel oversie,
so wort mijn herte so bange,
want ick so menighen verborghen strick sie
al voer mijn ooghen hanghen.

4.
Ten is voerwaer gheen wonder groot,
al wort mijn hertken dickwils banghe;
daer wort soe menighe duechdelijck
met desen stricken ghevanghen.

5.
Al had mi al dese werelt lief
met herten wtvercoren,
had ick Ihesum in mijn herte niet,
so waert toch altemael verloren.

6.
Als ic dese werelt al oversie,
so en vinde ik nergens ruste;
waer ic mi keere oft wende, sie,
ic ligghe in swaren suchten.

7.
Ic wil gaen al de werelt loos
met haren stricken laten varen,
ende seynden eenen trouwen bode
tot God minen hemelscen vader.

8.
Als hi mijn druckelike stemme hoort
in sinen ooren luyden,
hi heeft mi so herteliken lief,
hi sal mi wel haest verbliden.

9.
Die bode liep seer haestelijc
tot God haren hemelscen vader,
hi badt hem also vriendelijck,
dat hi sijn kint woude thuyswaerts halen.

10.
‘Segt minen kinde seer haestelijc,
si moet een luttel verbeyden;
mijn sone heefter op aertrijck
so veel om haer gheleden.

[p. 2487]

 

11.

 

‘Hy heeft haer costelijck hemels broot

 

tot haren troost ghelaten;

 

nochtans en was si niet te vreden,

 

si en wilde noch hoogher dingen smaken.

 

 

 

12.

 

‘Segt haer, si moet de herde noot

 

der bitter dood ierst craken,

 

eer si die kerne der soeticheyt

 

van mijnre godheyt mach smaken.

 

 

 

13.

 

‘Segt haer, de bruloft is al bereet,

 

dat broot dat is ghebacken,

 

die croon die ooc seer blinckende steet,

 

den wijn, die salmen tappen.

 

 

 

14.

 

‘Die camer daer si in wonen sal,

 

die is so lieflijck den ooghen;

 

daer sal si sien, dat Paulus sach

 

doen hi was op ghetogen.

 

 

 

15.

 

‘Hier mede troost mi mijn beminde bruyt,

 

ende segt haer, dat si op mi wil dincken;

 

ick wil altoos haer stierman sijn

 

als haer haer scipken wil ontsincken.’

 

 

 

16.

 

Die ons dit liedeken eerstwerf sanc,

 

met swaren druck is hi bevanghen;

 

om te comen daermen heer Iesum siet,

 

daer na staet al sijn verlangen.

3, 4. t.: blivven. - 6, 3. sie bijgev. - 10, 3. t: heeft op aertrijcke. - 12, 1. t.: not.

Tekst en melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 29, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 50, zonder wijsaanduiding, met de melodie die men terugvindt in Ps. 14, Souterliedekens, Antw. 1539, ‘na die wise: Een ridder ende een meisken ionc’ (zie hiervoren I, nr. 25, bl. 156). ‘Had ic eenen ghetrouwen bode’, wordt aangehaald als wijs in Een dev. en̄ pr. b., nr. 210, bl. 241 (zie hiervoren III, bl. 2245) voor: ‘Tis recht dat wi die maget eeren’.