Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2448]

631. Wij willen ons gaen verheffen.

Eerste melodie.

Tweede melodie.

1.
Wij willen ons gaen verheffen
boven alle aertsche dinghen,
ende climmen met onse ghedachten
al onder die seraphinen.

2.
Als wi daer boven comen
wat vinden wi daer bereet
met also claren aenscouwen:
die heylighe drivuldicheyt.

3.
Die vader toont ons sinen sone,
die sone, den heyligen gheest;
wat mach ons daer ontbreken
van haerder alder feest?

[p. 2449]

 

4.

 

Dan coemt der sielen engel

 

ende brengtse al voerden throon;

 

o Iesu, soete bruydegom,

 

ende weest nu der sielen loon.

 

 

 

5.

 

Dan spreect die moeder tot haren sone:

 

‘sone, ontfangt ons dese bruyt,

 

al wt dat dal der tranen

 

is si ghecomen wt.

 

 

 

6.

 

‘Si heeft so veel gheleden

 

bangicheden van binnen;

 

dat haer doen was verborgen,

 

gheeft haer dat nu te kinnen.’

 

 

 

7.

 

Dan spreect die God selver:

 

‘coemt, mijn verwaende bruyt,

 

het suchten wt uwer herten

 

heeft mi geweest een soet geluyt.

 

 

 

8.

 

‘Coemt, ghi sult ontfangen

 

die croone is u bereyt;

 

ghi en sult nu niet meer liden

 

strijt oft eenighe bangicheyt.

 

 

 

9.

 

‘Ghi en sult nu nimmermeer liden,

 

this altemael ghedaen:

 

die winter is gheleden,

 

den rijm is al vergaen.

 

 

 

10.

 

‘Die winter is gheleden,

 

den rijm is henen ghegaen,

 

die somer is ghecomen,

 

die bloemkens sijn ontdaen.’

 

 

 

11.

 

Dan buycht haer de siele neder

 

met so groter weerdicheyt;

 

te loven ende te dancken

 

is si altoos bereyt.

 

 

 

12.

 

‘Ick ben te cleyn te loven

 

den heere van sijnder minnen;

 

mer ic beveelt den schonen choor

 

der engelen, der seraphinnen.’

[p. 2450]

 

13.

 

Dan singen alle die maechden

 

den over soeten sanck:

 

‘wi hebben den strijt verwonnen,

 

des gheven wi Gode danck.’

Tekst.

W. Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 84, Vierteljahrsschrift 1888, bl. 318, naar het Berlijnsche Hs. 8,190, dat slechts de eerste strophe bevat met de melodie, strophe die dezelfde is als in de onmiddellijk hierna genoemde verzameling; - Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 156, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 188, ‘Dit is die wise van Het souden drie ghespeelkens goet / spaceren gaen in dat wout’, tekst hierboven weergegeven; - Dit is een schoon suyverlijck boecxken (kerk. goedk. Antw. 1570), Amst. Corn. Claesz., z.j., bl. 51 r^o, zelfde tekst en wijsaanduiding, jongere spelling; aldaar genoemd: ‘een Pincster avont liedeken’.

Aangeh. bij Dr. J.A.N. Knuttel, Het geest. lied in de Nederl. voor de Kerkhervorming, Rott. 1906, bl. 311.

In het Hs. van Meerman, nr. 1042 (na 1525), thans nr. 2631, 2^de serie der K. Brusselsche Bibliotheek, vindt men dit lied, bl. 2 v^o, met het opschrift: ‘Dit liedekijn heeft twee wijsen, Die een is: Ic wil my selven troesten ende maeken eenen moet (zie hiervoren III, nrs. 602-3, bl. 2353 vlg.), ende die ander is: Meyskijn wilt ghy met my gaen aen ghenre gaerde al daer’. Deze lezing geeft de bovenstaande terug, met enkele varianten, in zes achtregelige strophen, daarbij deze slotstrophe:

Dan volleghen sy alte samen
dat soete lammerkijn,
dat is die Gods soen selver,
gheloeft so moet hi sijn.
Sy singhen alte samen
den over soeten sanck;
si sijn onbevlect ghebleven,
des heeft die Gods soen danck.

Hierna wordt eene herneming van de eerste strophe aangeduid.

Melodie.

I. W. Bäumker, t.a.p.; - II. Een dev. en̄ pr. b., t.a.p. De druk maakt de lezing van de melodie onzeker, doch er is geen twijfel of deze is eene variante van Ps. 109 Souterl.; zie hiervoren II, nr. 295, bl. 1057: ‘Het ghinghen drie gespeelkens’.

‘Het souden’, enz., wordt aangeh. in Een dev., voor: ‘Ick wil mi gaen vermeyden’; - ‘Siet wij moeten vervaren’; - ‘Trueren alle die willen’; - ‘Mi verlanghet also seere’. - ‘Wy willen ons gaen verheffen’, dient ook tot wijsaanduiding voor nr. 201, bl. 234 van Een dev.: ‘Sijt vrolijck het is worden dach’, zie hiervoren III, nr. 574, bl. 2253 vlg.