Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2445]

630. Wat wonder heeft die mynne gewracht.

A.

1.
Wat wonder heeft die mynne ghewracht!
Si heeft die Goeds zoen neder ghebracht,
so dat hi is gecomen mit cracht
al inder maecht Marien.

2.
Nu hoert, wat heeft hi meer ghedaen:
syns vaders ryc heeft hi ghelaen;
liden, doghen nam hi aen,
ende al om onsen missedaen.

3.
Ic wil my selven leren laen
ende dese werelt al versmaen,
liden, doghen nemen an,
ende al om Cristus liefden.

4.
Die minne is goet, sprac sint Iohan,
die van den hemel neder quam;
menschen forme nam hi an,
ende al wt rechter minnen.

5.
So wie in wairre minnen leeft,
die en sel niemant verdomen;
hi sel dat quade mit goede lonen,
so dede die Goods zone.

[p. 2446]

 

6.

 

So sel hem dan alle goet geschien,

 

al archeit sel dan van hem vlien,

 

so wie mit reynen oghen can sien,

 

die is zeer goet van zeden.

 

 

 

7.

 

Wie Gode volghet, die is vroet,

 

hi draecht die duechd in sinen moet,

 

wel hem, die dat te tide doet,

 

want wi moeten schier van henen.

 

 

 

8.

 

Nu gaet ghi voir, ic volch u nair,

 

nochtan is mi dat sceyden zwair,

 

Maria, vrou, nu helpt ons dair,

 

al dair wi syn mit vreden.

1, 1. mynne, min, liefde. - 2, 1. hoert, hoort. - 2, 2. t.: ghelaten, ghelaen (cf. 3, 1), verlaten. - 2, 4. t.: misdaen; missedaen, misdaden. - 3, 4. t.: lieften. - 5, 1. wairre minnen, ware liefde. - 7, 1. t.: volcht. - 7, 4. schier, snel, weldra.

B.

1.
Wat wonder heeft die myn gewracht!
Si heeft den Gods soen neder bracht,
dat hi doe quam by synre cracht
al inder maget Marien.

2.
Och merct wat heeft hi aen gegaen:
syns vaders riic is hi ontgaen,
liden, dogen heeft hi gevaen,
ende al wt rechter mynnen.

3.
God is die myn, dat seyt sint Ian,
die wtten hemel neder quam,
doen hi menschelic form aen nam
al inder maget Marien.

[p. 2447]

 

4.

 

Och al dit heeft die myn gewracht,

 

laet ons dees werrelt laten af

 

end leven inder mynnen dach,

 

soe moech wi vrede gecrigen.

 

 

 

5.

 

Ay merct, wat heeft die myn ontfaen,

 

si deed hem anden cruce slaen!

 

Hi was roet en swart gedaen,

 

om mynen wil woud hi dit lien.

 

 

 

6.

 

O myn, o myn, o bernende myn,

 

gi staet soe diep in mynen syn!

 

Niet anders mach dair comen in,

 

wilt my nu niet hier laten glien.

 

 

 

7.

 

O myn alre liefste heer,

 

altoes gescie u lof end eer!

 

Doet my doch leven na uwen leer,

 

ontgaet ghi my, dat doet my seer.

 

 

 

8.

 

Ic bid u, wilt doch nu verstaen

 

end laet my uwe myn aen gaen;

 

oec leyd my inden rechte baen,

 

dat ic der sonden mach ontgaen.

 

 

 

9.

 

Och wtvercoren toeverlaet,

 

myn troest, myn hoep end al myn baet,

 

seyd in myn hertkyn der mynnen saet,

 

soe mach ic meyen, dat daer toe staet.

 

 

 

10.

 

Heb ic dyn ontfermherticheit

 

in deser zwaer ellendicheit,

 

des ordels grote strennicheit

 

bin ic dan quyt inder waerheit.

 

Amen.

Tekst en melodie.

A. Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 60, Vierteljahrsschrift 1888, bl. 298, naar het Berlijnsch Hs. Ms. Germ. 8,190. Bäumker voegt er bij: ‘Der vollständige Text, Bl. 142, hat die Überschrift: ‘Wat wil ic sorgen al om dat goet, want ic’, eene wijsaanduiding aan een wereldlijk lied ontleend. De eerste onder de melodie gebrachte strophe, verschilt van de eerste strophe van den door Bäumker volledigen medegedeelden tekst.

B. Bäumker, t.a.p., nr. 19, bl. 202, naar het Hs. 7970 der Bibl. van Weenen.