Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2437]

627. Des werrelts myn is al verloren.

1.
Des werrelts myn is al verloren,
ay, want men geen getrou en vint;
och lacy, wat had ic vercoren,
doe ic haer mit solaes ontfinc.

2.
Och, sonden heeft si boven maten
op mi geladen menich iaer,
end nu soud ic haer geerne laten;
dat sceiden valt my al te swaer.

3.
Och sceiden, dat moet ymmer wesen
van deser werrelt op eenre tiit;
dus sucht ic dic van groter vresen,
want qualic heb ic my gequiit.

4.
Ic mach wel suchten ende beven,
als ic sal sceiden van eertriic,
want reden sal ic moeten geven
van al myn sonden haestelic.

5.
Och lacy, ic en weet geen reden
voer tminste, dat ic heb gedaen;
och, had ict oerdel wel geleden!
My gruuelt seer ter antwort staen.

[p. 2438]

 

6.

 

Och, mocht ic gracy mi bewerven

 

voer al myn sonden, twaer my guet,

 

want alst geeft tiit, dat ic sal sterven,

 

en sal ic hebben genen moet.

 

 

 

7.

 

Hier om waert guet, const ic my geven,

 

te dienen Ihesu vlus ter stond,

 

want off ic noch een uyr sal leven,

 

en weet ic niet, off syn gesont.

 

 

 

8.

 

Och, hoe ben ic dus traech int sceiden

 

van deser werrelt idelheit,

 

ic weet nochtans, tis scerp te beiden,

 

want altoes is die doet bereit.

 

 

 

9.

 

Och, warwerts sel ic my nu keren,

 

dair ic sal mogen troest ontfaen?

 

Al eyst myn hert, tis myn begeren,

 

des werrelts vroude off te staen.

 

 

 

10.

 

Och, waren Ihesu myn gebeden,

 

die ic sal doen, ontfanckelic,

 

ende mocht myn ziel comen in vreden

 

bi hem, daer boven in hemelriic!

 

 

 

11.

 

Soe waer ic vry van allen sorgen

 

end ic woud singen mit ioliit,

 

altoes van tsavonts totter morgen:

 

Ihesus moet syn gebenediit. Amen.

5, 3. = had ik het oordeel reeds onderstaan. - 7, 2. vlus = flus, fluks. - 9, 3. = al is het mij hard.

Tekst en melodie.

Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 2, Vierteljahrsschrift, 1888, bl. 170, naar het 15^de-eeuwsch Hs. van Weenen, nr. 7970. - Volgens het Berlijnsch Hs. 8,185, heeft het lied tot opschrift: ‘Adieu myn vroechden / adieu solaes’; zie hiervoren III, nr. 611, bl. 2381, en II, bl. 1063.