Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2427]

625. Een cort jolijt in deser tijt.

1.
Een cort jolijt     in deser tijt,
al hier vercoren,
dats sekerlijc     voor hemelrijc
te veel verloren.

2.
Het is groot ghewin     dat een mit sin
hem daer toe keer,
dat hi verblijt     tot alre tijt
in onsen Heer.

3.
Die Heer die spreit     ontfermherticheit
op alle dien,
die hem mit oghen     in haren doghen
nu anesien.

4.
Die niet en neemt     alset beteemt,
der dinghen waer,
als hi dus slaept     die viant waect
ende trect hem naer.

5.
Een hert op aerden     mit hovaerden
vol gheblasen,
hout tallen tiden     den mensch in liden
ende doet hem rasen.

[p. 2428]

 

6.

 

So wie ghenoecht     die edel doecht

 

dats een juweel,

 

dat hem doet gheven     ewich leven

 

tot sinen deel.

 

 

 

7.

 

Hopen doet     den reinen moet

 

in Gode verbliden

 

ende alle onspoet     omt ewighe goet

 

te lichter liden.

 

 

 

8.

 

Een reine moet     die arbeit doet

 

mit nendicheit,

 

hi wort gheloont     ende ooc ghecroont,

 

als hi verscheit.

6, 1. t.: doocht. - 7, 1. De hoop doet den reinen moet, enz. - 8, 2. nendicheit = moed, dapperheid.

Tekst.

Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 116, bl. 233, met wijsaanduiding: ‘Tis al ghedaen // mijn oostwaerts gaen’, naar het thans te Berlijn berustend 15^de-eeuwsche Hs. 8,190.

Melodie.

Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 78, Vierteljahrsschrift, 1888, bl. 315, met de eerste strophe, naar voornoemde bron. Deze zangwijs, die bij een danslied schijnt te behooren, diende mede voor het lied: ‘Ons is gheboren een uut-vercoren’; zie hiervoren III, nr. 481, bl. 1868.