|
| |
| |
| |
622. Wel heen, wel heen ende ic wil mi.
| |
A.
Wel heen, wel heen ende ic wil mi
van deser werelt scheiden;
Heer Jesus is die liefste mijn,
nae hem so wil ic beiden.
Men sach Jesus van Nazareth
die cleder waren daer onder ghespreit
ende ooc die groene risen.
Doe hi te Jerusalem binnen quam,
‘o Jesu, osanna, Davids soon,
vergheeft ons onse sonden!’
Wi bidden u Heer van hemelrijc,
vergheeft ons onse misdaden
ende laet ons onse sonden quijt
ende ontfanct ons in ghenaden.
‘O siel, ende dat sel also sijn,
maer ghi moet immer liden,
ic leet wel driendertich jaer
ende al om u te verbliden.’
| |
| |
Ic hadde een godlic vonkelkijn
ende dat doorstac dat herte mijn,
het quam uut Jesus wonden.
Daer Jesus aen den cruce hinc
dat heeft hi so minnentlike gheleen
Wi danken u Here van hemelrijc
ghi hebt onser alre siel verlost
Wi willen onder den cruce gaen staen
ende helpen Here Jesus truren.
Hi heeft om ons so veel ghedaen,
Wel op, nu laet ons vrolic sijn,
het gaet nae onsen begheren;
wil Jesus onse hulper sijn,
so en mach ons niemant deren.
6, 1. t.: vondelkijn. - 6, 2. t.: in minen siel. - 7, 3. t.: gheleden.
| |
Ic wil mee ende ic wil mee.
B.
Ic wil mee ende ic wil mee,
van der werelt so wil ic scheiden.
Heer Jesus is die liefste mijn,
nae hem so wil ic beiden.
Och edele here van hemelrijc,
nemet ons in uwer ghenaden;
ghi hebt ons also duur ghecoft
mit uwen heilighen bloede.
Ic sach Jesus aen den cruce staen;
sal hi daer langhe aen duren,
so wil ic onder den cruce gaen
ende helpen Marien truren.
| |
| |
Ic sach Jesus aen den cruce staen,
dat ic hem niet ghehelpen en can,
dat breket mi mine sinne.
‘Och siele, dat moet immer sijn
ende ghi moet immer liden,
ic leet wel drie ende dertich jaer
Ic heb een heimelic vonkelkijn
in minen herten ghevonden,
dat verlicht die siele mijn,
het quam uut Jesus wonden.
mit sinen heilighen wonden,
so doet mi mijn hert so wee
Wel hen ende laet ons blide sijn,
dat gaet nae onsen begheren.
Wil Jesus onse hulper sijn,
so en mach ons niemant deren.
3, 3. duren = uithouden.
| |
Ick wil van hier, ende dat moet sijn.
C.
Ick wil van hier, ende dat moet sijn,
vander werelt so wil ick sceyden,
want Iesu du biste een trooster mijn,
Bethanien is een schone stadt,
van duechden is si rijcke;
Hierusalem, dat hier boven staet,
waer vintmen dies ghelijcke.
Ick sach mijn heere van hemelrijc
die cleederkens waren hem onder gespreyt,
daer toe die groene risen.
| |
| |
Doen hi binnen Ierusalem quam,
hoe luyde wast dat sij songhen:
vergeeft ons onse sonden.’
Doen hi aenden cruysboom hinc,
dbloet dat tot alle siden uut liep,
dat wassche af onse sonden.
Die wonden waren also breet,
dat herte wert hem doersteken:
o Ihesu, ghi sijt een trooster bereet,
nemmermeer en can icx vergheten.
Wij willen gaen onder den cruysboom staen
ende helpen Iesum trueren;
hi heeft soe veel om ons ghedaen,
het wert hem veel te suere.
Och edel siele, dat moet sijn:
God iaghet na onse begeerten;
wil Iesus onse hulper sijn,
so en mach ons niet ghebreken.
Ick danck u, lieve heere mijn,
ghi hebt mi also dier ghecoft,
2, 1. Bethania waar Joh. Bapt. doopte, of Bethania op den berg van Oliveten, waar Lazarus met zijne twee zusters woonde? - 5, 1. cruysboom, zie hiervoren III, nr. 542, bl. 2129: ‘Onzen lieven Heer’, v. 7. - 9, 3. t.: ghecost; vgl. B, 2, 3.
| |
Tekst.
A. Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., nr. 45, bl. 109, ‘dit is die wise: Ic sach den here van Valkestein // uut sijnre borch ...’, naar het 15de-eeuwsch Berlijnsch Hs. nr. 8,190; - B. Id., nr. 46, bl. 111, ‘dit is die wise: Ic sach mijn here van Vallekenstein, naar het 15de-eeuwsch Berlijnsch Hs. nr. 8,185. - Onder nr. 48, bl. 114, t.a.p., treft men nogmaals dezelfde wijsaanduiding aan voor het lied: ‘Toon mi doch nu, mijn lieflic lief.’ - C. Een dev. en̄ prof. boecxken, 1539, nr. 200, bl. 233, ‘op die selve wise’ als het lied: ‘Met liden swaer ben ick bevaen’ (zie hiervoren III, nr. 618, bl. 2399), dat voorgedragen werd op de wijs: ‘Ick sach mijn heere van Valckensteyn’, hierboven weergegeven; - Hs. nr. 1042 van Meerman, thans nr. 2631, 2de serie, der K. Brusselsche Bibliotheek; bl. 13, met eenige varianten,
| |
| |
aanvang: ‘Nu wel heen ende dat moet sijn’, en opschrift: ‘Dese vier navolgende lyedekens mach men sijnghen op dese wijsen, die eerste wijse: Ic sach mijnheer van Valkesteyn (vgl. A, str. 2, en C, str. 3, met I, nr. 19, bl. 117, hiervoren); die ander van die hartoch van Sassen (Saksen); die dorde, ‘Ic sie die morgensterre’ (zie hiervoren I, nr. 66, bl. 326); die vierde wijs: ‘Het viel op eenen morghen stont’ (wijs in Meerman's Hs. ook aangehaald, bl. 30, voor: ‘Och, waar ick in myns vaders lant’), ende alle andere lyedekijns diemen op vier regelen sijnghen mach’. De drie ‘navolgende lyedekijns’ zijn: bl. 14 vo: ‘Coemt Jesus lief, int herte mijn’ - ‘op die selve wijse, een suverlijc liedekijn’; bl. 15, ‘Een enich een, een een alleen’ - ‘noch op die selve wijse, een suverlijc liedekijn, maer het is wat vernuft’; bl. 15 vo, ‘Hy troer die troren wil’ (zie hiervoren III, nr. 566, bl. 2226). Dit laatste lied heeft echter, volgens het Hs., tot wijsaanduiding: ‘Ic clam dien boom al op // die my te hoghe was, etc.’ (zie hiervoren I, nr. 195, bl. 708). In de vier aangeduide liederen worden, volgens het Hs., de laatste twee regelen van de vierregelige strophe telkens herhaald.
| |
Melodie.
Zie hiervoren I, nr. 19, bl. 116 en III, nr. 618, bl. 2399.
|
|
Auteursrecht onbekend