Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2410]

621. Gode wil ic myn hertien op gheven.

A.

1.
Gode wil ic myn hertien op gheven
ende doen my alder menschen of,
en soeken troest in dat ewighe leven,
daer ict gedurich vinden mach.

2.
Mocht ic dat wesen Goeds gebruken
soe mynentlic inder sielen myn,
soe soud ic al dinc buten sluten,
dat my een hinder mochte syn.

3.
Daer en can ic niet toe geraken,
du en voerste my in een stil afgront,
daer ic mach kennen ende leren smaken,
hoe lief tot lief can spreken sonder mont.

4.
Hert ende syn wil ic op gheven
boven al, dat ic gescapen weet;
dat ic soe spade hebbe begonnen,
dat is my van gueder herten leet.

[p. 2411]

 

5.

 

Al en soud ic nymmermeer syn hulde verkrigen,

 

noch troest ontfaen in gheenre noet,

 

nochtans wil ic hem gestadich bliven

 

gheestelike vast tot inder doet.

 

 

 

6.

 

Ic gheve my op, tis meer dan tiit,

 

ic legge myn hoeft in u scoet,

 

dat ic te mael u eyghen blive,

 

nu helpt ons God wt alre noet. Amen.

3, 2. t.: woerste, vgl. B, 4, 2. - 5, 4. t.: .... totter doot. Het onvolledige vers vullen wij aan naar H.v.F.

B.

1.
Gode wil ic mijn herte opgheven
ende doen mi alre menschen af,
ende setten mijn troost in dat ewighe leven,
daer ickes ghedurich vinden mach.

2.
Herte ende sin wil ic hem gheven
boven alle den ghenen die ic weet;
dat ic so spade hebbe begonnen,
dat is mi van goeden herten leet.

Gode wil ic, enz.

3.
Mocht ic dat wesen Godes ghebruken
minnentlic al in der sielen mijn,
so soude ic alle dinc uut mi sluten,
die mi een hinder mochten sijn.

Gode wil ic, enz.

[p. 2412]

 

4.

 

Daer toe en can ic niet gheraken,

 

hi en voer mi in een stil afgront,

 

daer ic mach kennen ende leren smaken,

 

hoe lief dat lief spreket sonder mont.

 

Gode wil ic, enz.

 

 

 

5.

 

En soude ic nimmermeer sijn hulde verwerven

 

noch troost van hem in gheenre noot,

 

nochtant wil ic sijn eighen bliven

 

gheestelike vast tot in der doot.

 

Gode wil ic, enz.

 

 

 

6.

 

Ic gheve mi op, het is meer dan tijt:

 

ic legghe mijn hooft in uwen schoot,

 

want ghi temael mijn eighen sijt;

 

so help ons God uut alre noot.

Tekst en melodie.

A. Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 33, Vierteljahrs-schrift 1888, bl. 226, naar het 15^de-eeuwsch Weener Hs. 7970.

Tekst.

B. Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 44, bl. 108, zonder wijsaanduiding, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs., 8,185. Verder komt de tekst voor: Hs. van Marigen Remen, nr. 218, Bibl. van de Maatsch. d. Nedl. letterk. te Leiden: ‘Onsen God wyl jc myn hargen opgheven’, zonder wijsaanduiding; - Hs. van Meerman, nr. 1042, thans nr. 2631, II^de serie der K. Brusselsche Bibl., bl. 35: ‘Min hartge dat wil ic Gode opgheven’, - ‘op die wijse: Verlanghen, etc.’; - Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 136, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 168, aant. bl. 322: ‘Gode soe wil ick mijn herte op gheven’, - ‘op die selve wise’, n. ‘Verlangen, verlangen doet mijnre herten pine’ (zie hiervoren III, nr. 585, bl. 2305). - Dr. J.A.N. Knuttel, Het geest. lied in de Nederlanden voor de Kerkhervorming, Rott. 1906, bl. 534, vermeldt nog eene lezing voorkomende in het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,190.

Melodie.

Bäumker, t.a.p., nr. 34, bl. 227, naar het Hs. 8,185, waar de wijsaanduiding luidt: ‘Ic bin ghescoten mit eenre strael midden in’.