Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2387]

613. Druc heeft bevanghen dat herte mijn.

1.
Druc heeft bevanghen dat herte mijn
van nu tot allen stonden,
want mi des werelts valsche venijn
so dicwils trect tot sonden;
och Jesus Heer, mijn vleisch verdriet,
mijn arme broscheit niet aensiet;
dus maect die cap die monic niet.

2.
Och doen ic in die werelt was,
doe leefde ic sonder sorghen,
mijn vroochde wies ghelijc dat gras
van savonts totten morghen;
nu moet ic bliven al met verdriet,
God gheef hem ramp al diet mi riet;
dus maect die cap die monic niet.

[p. 2388]

 

3.

 

Mi docht ic soud al int habijt

 

ghelijc een enghel leven,

 

vrolic leven met jolijt,

 

in Gode sijn verheven;

 

maer hoort doch, menschen, dit verdriet:

 

die menschheit mi niet achter en liet;

 

dus maect die cap die monic niet.

 

 

 

4.

 

Ic ben gheraect al in den stric,

 

in Jesus net ghevanghen;

 

doen ic lach inder sonden slijc,

 

ghinc hi die hant mi langhen;

 

al heb ic nu dus groot onthiet,

 

nochtans so als ment wel doorsiet:

 

die cap en maect die monic niet.

 

 

 

5.

 

Niet anders en ben ic nu ghestelt

 

dan als ic was te voren;

 

mijn vleisch dat doet mi groot ghewelt

 

van daer ic ben gheboren;

 

ic vecht altijt met groter vlijt,

 

ten baet niet wat ic put of ghiet;

 

dus maect die cap die monic niet.

 

 

 

6.

 

Ic ben ghenijcht, ghelijc ic plach,

 

tot dansen ende tot springhen,

 

van savonts totten lichten dach

 

met blider herten te singhen;

 

des werelts sop mi noch beghiet

 

als nu met coude ende dan met hiet;

 

dus maect die cap die monic niet.

 

 

 

7.

 

Claerlijc ist ende openbaer,

 

ten is gheen scheel te sterven,

 

slechts een doot, maer dach ende jaer

 

die eighen wil te derven;

 

seer weinich wist ic watter briet,

 

al ben ic van Maria ghevrijt:

 

dus maect die cap die monic niet.

 

 

 

8.

 

Versiet u cans, beraet u wel,

 

die u ter oorden wilt begheven;

 

ten is voorwaer gheen kinderspel

 

ghebonden hier te leven;

[p. 2389]

 

die luysen sijn een vuil ghediert,

 

het si int hempt of oppet cleet;

 

die cap en maect die monic niet.

 

 

 

9.

 

Sijt hoofsch van monde, dat bid ic u,

 

die waerlijc sijt van leven,

 

als gheestelike herten worden verblijt,

 

tot vroochde si hem gheerne gheven;

 

ghec waer hi die hem daer aen stiet!

 

wantet waerlic sonder arch gheschiet;

 

dus maect die cap die monic niet.

 

 

 

10.

 

Sijn sinnen lopen noch seer wilt

 

die dit liedeken maecte,

 

een brootsac voert hi al in sijn schilt,

 

die werelt heeft hi versaket;

 

hi hoort so gheern een vrolic liet,

 

als is hi nu een priester ghewijt:

 

die cap en maect die monic niet.

4, 1. t.: in sonden. - 4, 5. onthiet = belofte (Wdb. der Ndl. taal). - 6, 6. t.: heet. - 7, 2-4. De zin is: sterven, dat maakt geen verschil uit; er is overigens maar een dood, nl. geen eigen wil meer te hebben. - 7, 5. watter briet = wat er braadde. - 8, 4-7. Bijgev. naar het Hs. van Meerman, stemmen overeen met de in het Berlijnsch Hs. door jongere hand, ook in jongere spelling, aangevulde regelen. - 10, 6. Hs. Meerman: als is hi nu een paep ghewiet.

Tekst.

Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 119, bl. 238, naar het 15^de-eeuwsch thans te Berlijn berustend Hs., nr. 8,190, hierboven weergegeven. - Zelfde tekst, met varianten, bl. 20 van het Hs. nr. 1042 van Meerman (na 1525), thans nr. 2631, 2^de serie, der K. Brusselsche Bibliotheek, met opschrift: ‘Dit liedeken heeft ghedicht een dominicus broeder ende gaet op die wijze troeren moet ic nacht ende dach ende lijde grot (sic) verlangen etc.’ - Aangeh. door Dr. J.A.N. Knuttel, Het geest. lied in de Nederlanden voor de Kerkhervorming, Rott. 1906, bl. 371, als ‘een heel apart, wonder frisch kijkje, op een gesteldheid, die niet zeldzaam geweest kan zijn.’

Melodie.

Zie hiervoren I, nr. 185, bl. 684: ‘Trueren so moet ick nacht ende dach’.