Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2366]

607. Heer God, wie sal ic claghen.

1.
‘Heer God, wie sal ic claghen
al mine verloren tijt?
Mine consciencie wil altoos claghen,
si en ghevet mi gheen respijt;
ic moet mi leren liden,
die schulden die sijn mijn;
ic en can mi niet verbliden,
druc moet mijn eighen sijn.

2.
‘Och here, ic sal u vraghen,
woude ghi mi wel verstaen:
sal ic noch langher jaghen,
eer ic u sal connen ghevaen?
Van rouwen duchte ic te sterven,
bedroevet isset herte mijn;
can ic u niet verwerven,
druc moet mijn eighen sijn.’

3.
- ‘Och mensche, mijn weselic belde,
och lidet u nu ter tijt,
wat wildi mi vertellen,
dat ghi in drucke sijt?
Ic hebbe u uutvercoren,
ic kenne wel uwen gront;
mach u wat troostes gheboren,
weest hovesch in uwen mont.’

[p. 2367]

 

4.

 

- ‘Die werelt is schone van woorden,

 

bedroch heeft si gheleert;

 

recht als die wint van noorden

 

so is si omme ghekeert;

 

men en mach daer niet op betrouwen,

 

dat segghe ic u mit vlijt;

 

aen Jesus wil ic mi houden

 

nu ende tot alre tijt.’

 

 

 

5.

 

- ‘Och mensche, mijn lieflike wesen,

 

och lijt u nu ter tijt,

 

ic hebbe u wel bewesen,

 

dat ghi die liefste sijt;

 

ic hebbe omme u gheleden

 

so menich swaer torment;

 

woude ghi mi nu begheven,

 

so worde ghi mijns content.’

 

 

 

6.

 

- ‘Och heer, wilt doch ghedenken,

 

hoe menich swaer versucht

 

als ic u plach te schenken,

 

noch doe ic des ghelijc;

 

ic hope die tijt sal comen

 

al uut den herten mijn;

 

laet mi nu troost verwerven,

 

vroude sal mijn eighen sijn.’

 

 

 

7.

 

- ‘O siele, u soete woorde

 

gaen in dat herte mijn;

 

ghi wordet wel ghenesen,

 

aendenket mijn grote pijn;

 

mine gonst soudi vercrighen,

 

wildi ghetrouwe sijn,

 

so sole ghi bi mi bliven,

 

vroude sal u eighen sijn.’

 

 

 

8.

 

- ‘O Jesus, gheminde here,

 

ghi hebt mi wel gheleert;

 

mijn herte dat wil ic keren

 

tot al dat ghi begheert;

 

seer vrientlic wil ic u draghen

 

al in dat herte mijn;

 

nae u is al mijn jaghen:

 

laet vroude mijn eighen sijn.’

 

 

 

9.

 

- ‘O mensche, mijn lieflike wesen,

 

nu levet in goeden hoop;

 

daer lichter so menich ghevanghen,

 

die namaels wort verloost;

 

weest hovesch in uwen woorden,

 

u liden en claecht niemant dan mi;

 

troost soudi aen mi vinden

 

nu ende tot alre tijt.’

 

 

 

10.

 

- ‘Ic danke u, Jesus here,

 

van uwer minnen groot;

 

laet mi uwen troost verwerven,

 

helpet mi uut alre noot;

 

dat ic doch mach aenschouwen

 

u vrientlike aenschijn,

 

boven alle reine vrouwen,

 

Maria, die moeder dijn.’

 

 

 

11.

 

‘Wat mach mi nu beswiken?

 

mijn lief heeft mi verblijt;

 

doch wil ic van hem schriven

 

nu ende tot alre tijt;

 

mit sijnre soeter stralen

 

heeft hi mijn herte ghewont;

 

ic bevele mi hem altemale

 

al in sijns herten gront.’

7, 7. sole ghi = soudi = zoudt gij.

Tekst.

Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 66, bl. 143, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8.185, ‘dit is die wise: ‘Help God, wien sal ic claghen, // dat ic dus droevich bin? // ic en creech’. - Verschillende hiervoren I, bl. 682, aangehaalde liederen, o.a. nrs. 139, 141, 142 en 205 uit Antw. lb., 1544, hebben een met deze wijsaanduiding aanverwanten aanvang. Over eene werkelijke vergeestelijking

[p. 2368]

van nr. 141 uit laatstgenoemde verzameling, het hiervoren I, nr. 52, bl. 287, weergegeven 15^de-eeuwsche: ‘Rijck God, hoe mach dat wesen // dat ic dus droevich ben’, zie Dr. J.A.N. Knuttel, Het geest. lied in de Nederlanden voor de Kerkhervorming, Rott. 1906, bl. 458.

De aanvang van bovenstaanden tekst: ‘Heer God’, enz. dient op zijne beurt tot wijsaanduiding voor: ‘Het viel een hemelsdouwe’; zie hiervoren III, nr. 483, bl. 1874.

In Het hofken der geest. liedekens, Loven 1577, bl. 162, vindt men nog een lied met achtregeligen strophenbouw: ‘Ryck Godt, wie sal ic clagen // mijn sondich leven quaet’, met wijsaanduiding: ‘Rijc Godt, wien sal icx claghen’.

Melodie.

Zie hiervoren, t.a.p., I, nr. 52, bl. 287.