Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2362]

605. Ick wil mi gaen vertroosten.

1.
Ick wil mi gaen vertroosten
in Iesus liden groot,
al hevet ghestaen ten boosten,
het mocht noch werden goet;
al om mijn sondich leven
ben ick met druck bevaen;
dat wil ick gaen begeven;
o Iesu, siet mi aen.

2.
Mijn suchten ende mijn kermen
siet aen, ghenadich God;
eylaes! wilt mijns ontfermen;
al heb ick u ghebot
versmaet tot menigher uren,
ick wil mi beteren gaen;
dit doet mijn herte trueren,
o Iesu, siet mi aen.

3.
Den tijt heb ick verloren
die ghi mi hebt verleent;
nae u en wilde ick niet horen,
in sonden was ick versteent;
seer traech ben ic tot duechden,
al heb ick goed vermaen;
oorspronck der eewiger vruechden,
o Iesu, siet mi aen.

4.
Al ben ick vol van sonden,
wilt mijns ghedachtich sijn;
u duecht is sonder gronden,
die schulden sijn al mijn;
ick kent, al yst seer spade,
en wilt mi niet versmaen,
aen u roep ick ghenade,
o Iesu, siet mi aen.

[p. 2363]

 

5.

 

Och lacy mi, och armen,

 

hadde ict te voren versint,

 

soe mocht ick in uwen arme

 

rusten als u kint;

 

om mijn groote misdaden

 

mocht ick mi wel verslaen;

 

maer, vat vol alder ghenaden,

 

o Iesu, siet mi aen.

 

 

 

6.

 

Maria, keyserinne,

 

des sondaers toeverlaet,

 

vercrijcht mi ws kints minne,

 

want mi nu nauwe staet.

 

O maghet wilt mi hooren,

 

in mijnder noot bi staen,

 

noch roep ick als te voren:

 

o Iesu, siet mi aen.

 

 

 

7.

 

O heylighen alle gader

 

staet mi in noode bi,

 

wilt bidden God den vader,

 

dat hi mijnder ghenadich si;

 

mijn roepen en wil ic niet laten,

 

mocht ick ghenade ontfaen!

 

Noch roepe ick, macht mi baten:

 

o Iesu, siet mi aen!

4, 5. Ick kent, ik beken het. - 4, 6. t.: versmaden. - 5, 6. mi wel verslaen, mij ontstellen, verslagen zijn.

Tekst en melodie.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 63, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 84; - Dr. J.G.R. Acquoy, Middeleeuwsche geest. liederen en leisen, 1888, nr. 15, bl. 31; - Tilburgsch Hs. beschreven door H. Roes, Dietsche warande, 1897, bl. 261 vgl., nr. 33, nagenoeg dezelfde tekst. - Vgl. hierna de melodie: ‘Aenhoort ick sal beghinnen’.