Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2360]

604. Ic wil mi gaen verbliden.

1.
Ic wil mi gaen verbliden,
verhughen minen moet,
so mach ic overliden
al tot dat ewighe goet;
daer ist al in bevanghen,
dat mi verbliden mach,
hem wil ic ane hanghen
ghestadich sonder verdrach.

2.
Wanneer dat ic aenscouwe
die dinghen in deser tijt,
so mach des mi wel rouwen,
dat ic mi heb verblijt
in desen creaturen,
die hier beneden sijn,
want si altoes versturen
die vrede des herten mijn.

3.
Nu wil ic God verkiesen
ende minnen boven al
ende mi in hem verliesen,
daer ic ghebruken sal
dat bloeyen sijnre minnen
in mi al sonder verdriet;
het gaet al boven sinnen,
ic en cans vertellen niet.

4.
Niet meer en wil ic denken
al opter werelt eer,
si gheeft met haren wenken
so menighe valsce leer,
daer si mede wil bedrieghen
haer minres al ghemein;
maer die tot Gode vlieghen,
die bliven altoes rein.

[p. 2361]

1, 3. overliden = overgaan.

Tekst.

Hoffmann v.F., Holländische Volksldr., 1833, nr. 13, bl. 32, hierboven weergegeven, en Id., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 61, bl. 134, met wijsaanduiding: ‘Ic wil mi selven troosten // ende maken [enen moet]’, naar het Berlijnsch 15^de-eeuwsch Hs. 8.190; zie nrs. 602-3 hiervoren. - In dit zelfde Hs. vindt men, zegt H.v.F., eene lezing uit elf strophen met wijsaanduiding: ‘Als dat wout draecht bloemen // so draecht mijn lief scoen haer’.

Deze aanvang diende voor een pastiche getiteld: ‘Lente’, voorkomende onder Prudens van Duyse's Nagelaten gedichten, V^de deel, Roeselaere 1883, 1^ste stuk, bl. 29. - Een dev. en̄ prof. boecken, Antw. 1539, nr. 104, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 131: ‘Ick wil mi gaen vermeyden // verhueghen minen moet // so mocht ick’, variante met jongere spelling, en elf strophen meer, ‘op die selve wise (Ick ligghe op die steenpoorte ghevaen) oft op Ick wil mi selven troosten / ende maken eenen moet. Oft op Aenhoert ick sal beghinnen / om te singen een nieuwe liet’.

Met dit lied en de voorgaande nrs. 602-603, alle 15^de-eeuwsche liederen, kan men vergelijken het 16^de-eeuwsche: ‘Ick wil mi gaen verhuegen’, zie hiervoren I, nr. 118, bl. 467, en het geestelijke pastiche: ‘Ick wil mij gaen verheugen // verblyden mijnen moet, // in dat prieel’, zie hiervoren III, nr. 548, bl. 2157.

Melodie.

Voor de wijs: ‘Ic wil mi selven’, enz., zie mede de voorgaande nrs. 602-3.

Voor de wijs: ‘Ick ligghe’, enz. zie hiervoren I, nr. 8, bl. 56: ‘Hoort toe, gy arm en ryk’, tweede melodie, B; - voor de wijs: ‘Aenhoert ic sal’, enz., zie hierna het lied: ‘Aanhoort ic sal’, enz.